Artykuły

Książka "Polski teatr Zagłady" Grzegorza Niziołka w ocenie krytyków zyskała wysokie uznanie. Monografia stała się podstawowym tekstem ukazującym, jak teatr Zagłady był inspiracją dla reżyserów w Polsce. Spotkanie z autorem książki 16 lutego w Centrum Kultury. Prowadzenie Piotr Gruszczyński.

"Polski teatr Zagłady" to propozycja nowej perspektywy oglądu polskiego teatru i zarazem pierwsza w Polsce monografia poświęcona problematyce teatru i Zagłady. Autor daje pełny przegląd zjawisk teatralnych - od wyreżyserowanej przez Leona Schillera "Wielkanocy" po "(A)pollonię" Krzysztofa Warlikowskiego. Ani przez chwilę nie zapomina jednak, z jakiej pozycji, w jakim momencie historycznym i na jakim etapie kulturowych negocjacji mówi. Ujawnia związane z najnowszymi debatami pokusy "symbolicznych zadośćuczynień" i pułapki "retoryki wzniosłości".

Krytycznemu namysłowi poddana tu zostaje gra prowadzona w ramach teatru i szerzej - społeczny dyskurs związany z Zagładą. Niziołek odwraca znaną konstatację, "że z perspektywy polskiej kultury źle widać Holokaust" i stawia kontrowersyjną tezę, że to właśnie formy tego "złego widzenia" ukształtowały najwybitniejsze zjawiska polskiego powojennego teatru. Nie jest to jednak książka o historii teatru, ale o objawiających się w teatralnym medium głębokich procesach zachodzących w polskiej kulturze, o dziejach zbiorowej myśli i afektów. To jedna z tych publikacji, które dotykają kwestii zasadniczych dla naszej tożsamości i przez które dokonuje się praca w obrębie samoświadomości Polaków.

16.02.2015 godz. 17:00

Sala Kinowa

wstęp wolny

***

Grzegorz Niziołek (1962) - zajmuje się teatrem XX i XXI w., tradycją romantyczną w polskim teatrze, krytyką teatralną, najnowszymi zjawiskami w teatrze polskim i europejskim, związkami teatru i historii.

Jego eseje teatralne zostały zebrane w tomie "Sny, komedie, medytacje" (2000).

Opublikował książki poświęcone twórczości Krystiana Lupy i Krzysztofa Warlikowskiego: "Sobowtór i utopia. Teatr Krystiana Lupy" (1997) i "Warlikowski. Extra ecclesiam" (2008). Jest autorem monografii "Ciało i słowo. Szkice o teatrze Tadeusza Różewicza" (2004). Wydał antologie: "Dziady. Od Wyspiańskiego do Grzegorzewskiego" (1999, wspólnie z Tadeuszem Kornasiem) i "Zła pamięć: przeciw-historia w polskim teatrze i dramacie" (2012, z Moniką Kwaśniewską). Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Kierownik literacki Starego Teatru w latach 2004-2007, pomysłodawca festiwalu re_wizje i dyrektor artystyczny dwóch jego pierwszych edycji, poświęconych współczesnym interpretacjom tekstów romantycznych i antycznych. Od 2008 do 2010 roku dyrektor artystyczny (wspólnie z Agatą Siwiak) Festiwalu Dialogu Czterech Kultur w Łodzi. Współzałożyciel i redaktor naczelny czasopisma teatralnego "Didaskalia".

Piotr Gruszczyński (1965) - dramaturg, krytyk teatralny, związany na stałe z Nowym Teatrem Krzysztofa Warlikowskiego. Pisał recenzje teatralne dla pism: "Tygodnik Powszechny", "Res Publika Nowa", "Dialog". Współpracował z Programem II Polskiego Radia oraz festiwalem teatralnym "Dialog" we Wrocławiu. W 2003 roku wydał zbiór esejów i wywiadów "Ojcobójcy. Młodsi zdolniejsi w teatrze polskim". Za tę książkę otrzymał nominację do Nagrody Literackiej Nike. W latach 2005 - 2008 był kierownikiem dramaturgicznym TR Warszawa. W roku 2007 ukazał się zbiór jego rozmów z Krzysztofem Warlikowskim "Szekspir i uzurpator". Współpracował jako dramaturg z Mariuszem Trelińskim przy realizacji jego oper. Jest wykładowcą Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.