Spektakl z przebojami Janis Joplin. Dziewczyna z prowincji
Sięgając po piosenki Janis Joplin, trudno uwolnić się od ich oryginalnych wersji. Próbowała to uczynić Jolanta Litwin-Sarzyńska w Teatrze Roma, ale nie do końca jej się udało.
Proste naśladownictwo było tym bardziej niewskazane, gdyż monodram "Moja mama Janis" nie opowiada o życiu artystki, której niezwykły talent rozbłysł w szalonych latach 60., lecz szybko został zniszczony przez narkotyki i alkohol.
Z biografii Janis Joplin jest tu tylko jeden, ale ważny wątek: los młodej dziewczyny, nieakceptowanej przez małomiasteczkowe środowisko. Na przekór wszystkim postanowiła zrealizować marzenia. Dlatego śpiewała, wykrzykując cały swój bunt.
Tę opowieść przeniesiono w Romie w nasze czasy i realia. Oglądamy współczesną dziewczynę, która chce wyrwać się w wielki świat i zostać artystką. Ma te same marzenia, ale brakuje jej siły i wiary, dlatego w końcu godzi się na życie u boku męża. Nie jest całkowicie szczęśliwa, pomaga jej fakt, że pozostała wierna piosenkom Janis Joplin. Tekst monodramu podpisany przez trójkę autorów jest zgrabny, ale to typowe spoiwo łączące w całość 15 piosenek Janis Joplin. I dla nich warto wybrać się na spektakl, zwłaszcza że dzięki autorom polskich przekładów - Maciejce Mazan i Danielowi Wyszogrodzkiemu - mówią więcej o Janis, o jej samotności, poszukiwaniu miłości i zrozumienia, niż niejedna biografia poświęcona tej artystce.
Wykonawczyni monodramu nie próbuje upodobnić się do Janis, ale kiedy zaczyna śpiewać, nie jest w stanie uwolnić się od jej niezwykłej ekspresyjności, stara się też odnaleźć w głosie charakterystyczną chrypkę. To naśladownictwo drażni, bo nikt nie podrobi oryginalnej wersji "Mercedes Benz" czy "Me And Bobby McGee".
Jolanta Litwin-Sarzyńska lepiej wypada, gdy niektóre piosenki interpretuje po swojemu, bo dysponuje dobrym głosem i jest muzykalna. Czy ma również osobowość? Tego nie wiem, w "Mojej mamie Janis" za bardzo ukryła się za niepowtarzalną artystką rocka.
