Artykuły

Ozdobą świątecznego programu telewizyjnego było przedstawienie "Zemsty" w reżyserii Jana Świderskiego. Arcydzieło Fredry zajaśniało na małym ekranie pełnym blaskiem. Reżyser położył główny nacisk na słowo. Nie zawsze doceniamy piękno tego wiersza, gładkiego i giętkiego, tak kolokwialnego, a jednocześnie pełnego siły i wyrazu. Nie tylko słynne strofy "Zemsty", które przeszły już do potocznego języka, lecz także dialogi miłosne i wiersze ironiczne mieniły się wszystkimi barwami niezwykłej gamy poetyckiej Fredry.

Było to zasługą aktorów. Świderski postawił na nich i wygrał. Przedstawienie było aktorskie, co się zowie. Sam reżyser zagrał świetnie Cześnika, wzbogacając swoją rolę, którą pamiętamy z przedstawienia w Teatrze Dramatycznym. Miał też wokół siebie bardzo dobrych aktorów, którzy wydobyli zarówno lirykę, jak i humor Fredry, ukazali bardzo dobrze obyczajowe i społeczne tło wydarzeń tej arcypolskiej komedii. Tu wymienić należy przede wszystkim Czesława Wołłejkę, który zagrał Rejenta chytrego, z lisim uśmieszkiem. Mniej w nim było z czarta, więcej za to chytrego kauzyperdy, który powoli dochrapie się niezłego majątku. Dyndalskiego zagrał ciepło i serdecznie Aleksander Dzwonkowski. Ostro, z wydobyciem całej erotyki tkwiącej w roli Podstoliny zagrała Emilia Krakowska. Była to Podstolina młoda, której wierzyliśmy całkowicie w niedawne amory z młodym Milczkiem. Zagrał go Krzysztof Kalczyński, dysponujący bardzo dobrymi warunkami młodego amanta. Wdzięczną Klarą była Joanna Jędryka. Słabiej wypadł Wojciech Pokora w roli Papkina, ale może stracił w porównaniu z żywiołowym humorem Wiesława Gołasa, który grał niedawno tę rolę na scenie Teatru Dramatycznego.

I znowu zasługa telewizji. W milionach polskich domów zagościło arcydzieło naszej literatury narodowej w bardzo dobrym wykonaniu.