Fredrowski tryptyk
Mało kto sięga po jednoaktówki Fredry: na scenę przykrótkie; inscenizowane 2-3 w jednym spektaklu - nie stworzą spójnej całości. Więc? Rozwiązała wątpliwości telewizja i przez trzy wieczory obcowaliśmy z uroczymi miniaturami scenicznymi pana Aleksandra Fredry.
Nie tak dawno, w dobie poszukiwania nowoczesności za wszelką cenę, granie Fredry uchodziło tu i ówdzie za przejaw staroświecczyzny i złego smaku. Na szczęście podobne poglądy obaliło życie i raz jeszcze zwyciężył stary, mądry i niezmiennie zabawny autor "Zemsty".
Zwłaszcza, że za jego nieco zapomniane jednoaktówki wziął się Andrzej Łapicki - reżyser, który jak mało kto dziś u nas czuje ten rodzaj humoru, ową lekkość, elegancję. Przed kilkoma laty, również w TV, oglądaliśmy jego "Fircyka w zalotach" - cóż to był za spektakl! Tempo, znakomite brzmienie wiersza, współpraca z aktorami stworzyły z komedii Zabłockiego wspaniały teatr. Podobnie i teraz stało się z Fredrą. "Pierwsza lepsza", "Świeczka zgasła" oraz "Zrzędność i przekora" (ten spektakl omawialiśmy przed kilkoma tygodniami) przyniosły nam wieczory wypełnione przez wyśmienity teatr. Stworzyli go autor, aktorzy, reżyser. Jakże miło było znów usłyszeć znakomicie mówiony przez Zofię Kucównę wiersz, jak autentycznie bawiła nas Anna Seniuk, jak nieodparcie radowały tarapaty Marka Walczewskiego szczęśliwie zakończone dzięki "staraniom" Andrzeja Łapickiego i Zofii Kucówny.
Równie dobrze bawiła nas historyjka jaka miała miejsce w pewnym zajeździe między Ewą Błaszczyk a Danielem Olbrychskim zanim zgasła świeczka.
Pojawiają się wydawnicze dzieła zebrane różnych pisarzy. Po obejrzeniu trzech jednoaktówek Fredry zrobionych przez Łapickiego chciałoby się na małym ekranie zobaczyć zrobione przez tego reżysera DZIEŁA WSZYSTKIE ALEKSANDRA FREDRY.
