Głupota śmieszy
"Kolacja dla głupca" w reż. Wojciecha Adamczyka z Teatru Ateneum z Warszawy gościnnie w Poznaniu. Pisze Karolina Matysik w Głosie Wielkopolskim.
Szczerze rozbawiona widownia nagradzała oklaskami co śmieszniejsze sceny, a rozrywkowej atmosfery nie zepsuło nawet zimno, panujące w budynku Sceny Rozmaitości. Doskonała gra, niebanalne dialogi oraz humor sytuacyjny w wykonaniu Piotra Fronczewskiego i Krzysztofa Tyńca [na zdjęciu], skutecznie przyćmiły tę niedogodność. Aktorski duet po prostu śmieszył do łez.
Tytułowa "Kolacja dla głupca" jest nie tylko cotygodniowym spotkaniem bogatego i inteligentnego wydawcy Pierre Brochanta (Piotr Fronczewski) z przyjaciółmi. To przede wszystkim arena prezentacji przyprowadzonych gości i rywalizacji między stałymi bywalcami. Nie każdy może zasiąść w tym zacnym gronie. By dostąpić zaszczytu, trzeba być... głupcem. Jednym ze "szczęśliwców" jest Francois Pignon (świetny Krzysztof Tyniec), twórca architektonicznych modeli z zapałek. Pocieszny, skromny, mały człowieczek o złotym sercu, życzliwy każdemu. Problem w tym, że wszystko, czego się tknie, zamienia w klęskę. Zupełnie różny od Brochanta, istnego człowieka sukcesu.
To humorystyczne zestawienie przeciętnego człowieczka z przedstawicielem paryskiego establishmentu prowadzi do nieoczekiwanego zwrotu akcji, ujawniającego podtekst sztuki. Bo jak przystało na prawdziwą komedię, pod płaszczykiem zabawnych, niespodziewanych sytuacji i dowcipnych dialogów, kryje się morał i refleksja nad kondycją współczesnego świata. To sztuka o tym, jak traktujemy drugiego
człowieka jak łatwo przychodzi nam ocenianie innych oraz jak często bagatelizujemy cudze problemy i sukcesy. Artystom - m.in. Marzenie Trybale w roli Chrystine Brochant i Sylwii Zmitrowicz, grającą kochankę Marlene, udało się stworzyć inteligentny obraz nas samych, który dzięki atrakcyjnej fabule, wyraziście zarysowanym i zróżnicowanym postaciom, udowadnia jak bardzo lubimy śmiać się z cudzej głupoty i pokazuje, jakimi głupcami sami jesteśmy.
