Artykuły

O PLANY związane z nowym rokiem w Teatrze Polskim w Szczecinie spytaliśmy jego dyrektora, Adama Opatowicza.

- Z czym wchodzimy w ten nowy rok? To właściwie trudno powiedzieć. Chciałbym patrzeć na ten rok optymistycznie, jako że jest coś w naturze człowieka, że o kłopo­tach i problemach roku minionego stara się z nowym rokiem zapomnieć. A że ja z moim teatrem zdążyłem już do kłopotów i problemów, no, może nie tyle się przy­zwyczaić, co przywyknąć, toteż... zaczy­nam je właściwie bardzo lubić. I trudno mi sobie wyobrazić sytuację zupełnie bezpro­blemową. A to już jest pierwszy sygnał, że nie będzie to rok łatwy (bo zresztą ostat­nie lata w ogóle nie były łatwe dla kultu­ry).

Ale staramy się zrealizować wszystko to, o czym myślimy i marzymy. Choć za dużo o tym powiedzieć nie można, bo i tak to zweryfikuje rzeczywistość, a weryfikuje ona nasze plany często w sposób bardzo bru­talny. Natomiast marzenia zderzające się w ten brutalny sposób z rzeczywistością to nie jest koktail, którym chciałoby się upa­jać. No, ale jeśli mam coś rzec o tych planach, to będzie kilka premier, myślę, że w jakiś sposób atrakcyjnych, ciekawych. Ta najbliższa to "Okno na parlament" Cooneya - autora, który napisał "Mayday". Są też urodziny Czarnego Kota Rudego, jesz­cze w styczniu: trzy kabaretowe wieczory w Kocie, koncert kolęd w Katedrze w wy­konaniu Golec uOrkiestry i wieczór uro­dzinowy na dużej scenie naszego teatru.

Co dalej? Są pomysły, są. Ale poczekaj­my może trochę. Nie można przecież zwa­riować z powodu tego 2001 roku i milenium.

Tak że po prostu będziemy robić dalej wszystko, żeby publiczność, która przy­chodzi do naszego teatru mogła, pomimo upiorności rzeczywistości, miło spędzić czas.

I to chyba będzie dla nas w tym roku najważniejsze, nie stracić tej publiczności, która dała nam wiele wyrazów sympatii i zaufania. Przy okazji więc składam tą dro­gą widzom teatralnym - nie tylko naszego teatru - życzenia, żeby im się darzyło. A przede wszystkim - jak mówi Stanisław Tym - zdrowia, zdrowia, zdrowia, a zresz­tą kombinujcie, Szanowni Państwo, sami.