Kraków. Zmarł Zdzisław Zazula
Jest o czym dumać na krakowskim bruku. Bo miły Boże, cóż to się dzieje?! Zaledwie w parodniowych odstępach czasu zmarli: najpierw Marysia Ziemianin, potem dr Zbigniew Żak, a teraz Zdzisław Zazula. Łapczywe żniwo śmierci, która powinna już zwolnić tempo i odsunąć się od środowiska ludzi popularnych i lubianych.
Zazula był aktorem Starego Teatru, gdzie w latach 1958-73 grał często, niemal z przedstawienia na przedstawienie. Role miał małe, większe i duże, a dane mu było uczestniczyć w spektaklach wybitnych, jak np. "Tramwaj zwany pożądaniem" w reż. Władysława Krzemińskiego z Zofią Niwińską i Wiktorem Sadeckim, "Henryk IV" Pirandella z Zofią Jaroszewską i Jerzym Kaliszewskim, "Zamek w Szwecji" Francoise Sagan w reż. Jerzego Jarockiego, "U kresu dnia" (Jaroszewska, Kazimierz Fabisiak, Zbigniew Wójcik), "Śmierć gubernatora" Kruczkowskiego, "Skandal w Hellbergu" Broszkiewicza, był Marchbanksem w "Candidzie" (Zofia Niwińska), jednym z członków sądu w "Procesie" Kafki i literatem w "Dziadach" Swinarskiego.
Sporo jeszcze pozycji repertuarowych sceny przy pl. Szczepańskim podawało na afiszu nazwisko Zdzisława Zazuli, zanim - z przyczyn zdrowotnych - z niej zszedł. Przerzucił się na estradę jako konferansjer, gdzie z powodzeniem robił użytek ze swego dowcipu, wdzięku i elegancji. Ubierał się zawsze z wyszukanym szykiem, na występach i w życiu. Mistrz krawiecki Turbasa miał się kiedyś wyrazić z dumą, że trzy pysznie skrojone przez niego garnitury zapowiadają jednego dnia w Krakowie (tak się złożyło) trzy różne imprezy artystyczne: Lucjan Kydryński, Zdzisław Zazula i... tu spuśćmy zasłonę skromności.
Chorował chyba przez całe życie, a w każdym razie tak długo, jak go znałem. W domu miał żonę lekarza, leczył się w kraju i za granicą. Spotykany po tych kuracjach wydawał się jeszcze bledszy, jakby przezroczysty. Aż zmogły go dwie feralne siekierki: w wieku 77 lat minął czas jego życia - nastał czas na wspomnienia.
