Artykuły

XIV Międzynarodowy Festiwal Sztuki Mimu w Warszawie. Pisze Marzena Rutkowska w Tygodniku Ciechanowskim.

Po raz czternasty Warszawa stała się miejscem spotkań z wysublimowaną sztuką mimu. To zasługa czołowego polskiego artysty, pasjonata, utalentowanego mima Bartłomieja Ostapczuka. Nie mogło się obyć bez życzliwości dyrektora Tadeusza Słobodzianka i pieniędzy z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Tegoroczny festiwal tradycyjnie zgromadzi! tłumy miłośników niekonwencjonalnej, trudnej sztuki.

Festiwal zainaugurował polski spektakl "Gogol" w reżyserii Lionela Menarda. To była jego premiera. Inspiracją do tego spektaklu stało się głośne przedstawienie Marcela Marceau z 1951 r. "Płaszcz". Przedstawienie Warszawskiego Centrum Pantomimy jest swoistą peregrynacją po twórczości Gogola. Reżyserowi i artystom udało się stworzyć jasną, klarowną fabułę. A sztuka mimiczna jego spektaklu znalazła się na artystycznych wyżynach mimicznego warsztatu. Elementy składowe spektaklu znakomicie zostały ze sobą zsynchronizowane. Znakomita i różnorodna muzyka uwypukla nastrojowość spektaklu. Fabułę uatrakcyjniają piękne kostiumy autorstwa Agnieszki Magiery. Kunsztem mimicznej sztuki imponuje Bartłomiej Ostapczuk. To piękne, mądre, klarowne przedstawienie.

Ucztą dla widzów był trzygodzinny wieczór współczesnej pantomimy, w którym wystąpiło kilkudziesięciu artystów z całego świata. Spektakl był przeglądem wszystkiego, co najlepsze. To kompilacja form treściowych i technik mimicznych. Artyści zaprezentowali swój najlepszy, wyselekcjonowany dorobek. Zniewalający w swoich etiudach był renomowany amerykański artysta Gregg Goldstom. Wirtuoz mimicznej sztuki. Bardzo podobał się słowacki artysta Miro Kasprzyk, który zewnętrznie przypominał Lwa Tołstoja. Z wielkim zaangażowaniem prezentował swój warsztat w scenkach rodzajowych. Nie zawiódł ubóstwiany przez polską publiczność niemiecko-francuski duet Neander-Bodecker. Rosjanin Alexy Minorov zaprezentował nie tylko interesującą fabułę swoich etiud, ale pokazał też mistrzowską technikę. Artystyczny kunszt wyeksponował Bartłomiej Ostapczuk.

Burzliwymi oklaskami nagrodziła warszawska publiczność renomowany i bardzo popularny w świecie teatr Derevo. Niezwykli rosyjscy artyści pracują od lat 90. w Niemczech. Nie jest to stricte teatr mimiczny. Awangardowi artyści tworzą mieszankę różnych teatralnych form (taniec, ruch, clownada, performance, happening). Ich przedstawienia są wulkanem doznań i przeżyć. Prezentowany w Warszawie spektakl "Once" jest rodzajem baśni o pragnieniu miłości, która musi zwyciężyć otaczające zło. Aktorzy imponują niemal kosmiczną sprawnością ruchową. Fabuła momentami wznosi się na szczyty absurdu, wywołując kaskady śmiechu. Temu wszystkiemu towarzyszy genialnie dobrana muzyka składająca się ze znanych szlagierów i interesujące kostiumy w niebanalnej scenografii.

Stałym gościem warszawskiego przeglądu jest bardzo lubiany popularny niemiecki duet "Bodecker Meander Company". Artyści i tym razem zachwycili warszawską publiczność, pokazując swoje wieloletnie najlepsze osiągnięcia. Prezentowane etiudy to majstersztyk symbiozy perfekcyjnej techniki ze znakomitą muzyką i niebanalnym rekwizytem ("Cztery pory roku", "Warsztat", "Kawiarnia"). Ogromnym walorem spektaklu jest niemal genialnie wykorzystane światło. Ci artyści to czarodzieje mimicznych umiejętności..

Nieco rozczarował mnie niemiecki "Faust". Generalnie inscenizacja jest efektowna, ale płytka intelektualnie. Pogmatwana fabularnie i treściowo. Dużo różnych "gierek" inscenizacyjnych, tak zwanych tanich efektów. Spektakl broni się muzyką (szczególnie perkusyjną na żywo). Mankamentem jest mała ilość gestu i mimiki.

Warszawski pantomimiczny przegląd jest wielką gratką dla miłośników tej wyrafinowanej, choć często trudnej sztuki. Jest okazją do spenetrowania trendów panujących w tego rodzaju teatrze. Pozwala swoim miłośnikom na niezwykłe przeżycia i refleksje. To jedyna w swoim rodzaju tak istotna i ważna impreza.