Artykuły

Zamieszanie wokół sztuki "Golgota Picnic" dało szansę pokazać się w mediach politykom PiS-u i Ruchu Narodowego, którzy żerują na ludzkich emocjach i którzy chcieli skonfrontować ze sobą dwa różne środowiska. Popis takiego zachowania i manipulacji dał w sobotę w Gdańsku poseł Andrzej Jaworski z PiS - pisze Maciej Sandecki w Gazecie Wyborczej - Trójmiasto.

Wybrałem się w sobotę wieczorem na nocne czytanie "Golgoty Picnic" do siedziby Krytyki Politycznej w Gdańsku [na zdjęciu]. To, co tam zastałem, nie zaskoczyło mnie, gdyż już od kilku dni podobne obrazki oglądaliśmy w relacjach z innych miast w Polsce.

Z jednej strony grupa, która zebrała się, aby zapoznać się z tekstem "Golgoty Picnic" i zaprotestować przeciwko łamaniu wolności słowa. Z drugiej ludzie, którzy przyszli zaprotestować przeciwko "obrażaniu Boga", chociaż tekstu sztuki nie znają i zapoznać się z nim w ogóle nie chcą. Dwa nieprzystawalne do siebie światy, które różni niemal wszystko - postrzeganie świata, Boga, drugiego człowieka, gust, wrażliwość na sztukę, poglądy polityczne etc.

Ta dychotomia doskonale się objawiła, kiedy aktorzy z Teatru Wybrzeże czytali tekst "Golgoty Picnic". W małej świetlicy Krytyki Politycznej tłum ludzi w skupieniu słuchał tekstu, który okazał się dość miałkim monologiem filozoficznym, ale nie o Bogu, ale o kondycji współczesnego człowieka i zalewie konsumpcjonizmu. Tymczasem za drzwiami kłębił się tłum drugiej grupy, która treści sztuki wysłuchać nie chciała, tylko starała się ją zagłuszyć, śpiewając religijne pieśni. Stojąc przy drzwiach i słuchając jednego i drugiego, miałem rzeczywiście poczucie głębokiego podziału i kompletnego absurdu sytuacji.

Nie o tym jednak chciałem tu pisać. Oba te środowiska żyją obok siebie od zarania ludzkości. Byli, są i będą obecni w każdej kulturze, epoce, państwie.

Tym, co konfrontuje te dwa środowiska, nie są jednak widoczne gołym okiem różnice światopoglądowe albo treści sztuk teatralnych.

Te dwa tak różne od siebie światy konfrontują ze sobą politycy, którzy próbują zbić na tym kapitał polityczny i majątek. To również było doskonale widoczne w sobotę w Krytyce Politycznej.

Grupie fundamentalistów katolickich próbował bowiem przewodzić poseł PiS Andrzej Jaworski. Ze swoją legitymacją poselską w ręku krzyczał, obrażał policjantów i nawoływał do niestosowania się do poleceń policji, przerwania kordonu, staranowania drzwi i wdarcia się siłą na spotkanie w KP. Mimo iście aktorskiego spektaklu w wykonaniu posła Jaworskiego - uniesionego głosu, gestów, wygadywania bzdur i kłamstw do kamery TV Trwam, spisywania policjantów, nagrywania ich smartfonem i grożeniem interwencją u komendanta głównego policji, do bezpośredniej konfrontacji obu środowisk jednak nie doszło (poza nieznaczącym, prowokacyjnym incydentem z udziałem młodej działaczki katolickiej, która rozpyliła w świetlicy śmierdzącą substancję i została wyprowadzona z sali).

Grupa, której wodzem poczuł się poseł Jaworski, nie miała bowiem wcale na to ochoty. Ludzie, głównie w podeszłym wieku, modlący się przed wejściem do Krytyki Politycznej, byli tak samo przestraszeni sytuacją jak siedzący w świetlicy, którzy czuli się przez nich jak w oblężonej twierdzy. Ci starsi religijni ludzie przyszli się tam pomodlić, a nie szarpać. Poseł nie osiągnął swojego celu - napuszczenia jednych na drugich - a oba środowiska rozeszły się w spokoju do domu.

Duże brawa należą się w tym miejscu policji, która skutecznie ochraniała wszystkich uczestników tego niecodziennego spotkania i nie dała się sprowokować zachowaniem posła, ani nie przestraszyła się jego gróźb. Podziękowania należą się również szefowi Civitas Christiana, który widząc, co się dzieje, wezwał księdza, który poprowadził modlitwę i rozładował emocje rozbuchane przez polityków PiS-u i Ruchu Narodowego.

Największe podziękowania kieruję jednak do młodych kobiet z Krytyki Politycznej, które miały odwagę zorganizować takie spotkanie. Dzięki niemu poczułem, że żyję w co prawda skomplikowanym, ale jednak demokratycznym kraju.