Artykuły

Cytując Tomasza Manna dyrektor festiwalu - Jacek Weksler powiedział podczas inauguracji: " Góry były olbrzymie, a chłopiec był malutki". Na szczęście kłopoty związane z przygotowaniem tej imprezy mamy już za sobą.

Tegoroczny festiwal różni się od ubiegłorocznego. Wzbogacona formuła uwzględnia tym razem wszystkie gatunki sceniczne, dla których inspiracją była nasza dramaturgia i współczesność. Dlatego właśnie w programie poza spektaklami znalazły się np. imprezy plastyczne i koncerty. Zrezygnowano też z podziału na część główną i nurt towarzyszący. Na równych prawach występują np. Stary Teatr i Prowizorium, Teatr Ekpresji i Teatr Śląski. Wprawdzie nie ma już tradycyjnego konkursu ale są nagrody, przyznawane przez kilka grup jurorów, reprezentujących 6 fundatorów.

Pięciodniowy maraton teatral­ny zainaugurował Mikołaj Grabowski, zapraszając widzów na "Audiencję II" Bogusława Schaeffera. Kanwą spektaklu jest wykład o muzyce współczesnej, wzbogacony wyobraźnią i niezwy­kłą sprawnością (fizyczną i warsztatową) Grabowskiego, który udowadnia, jak wciąż jeszcze wa­żna i wartościowa może być improwizacja, wprawdzie z wy­kładu za brak zeszytu i notatek wyrzuceni zostali niektórzy goś­cie - np. Bogdan Zdrojewski (prezydent Wrocławia) oraz Zbig­niew Karnecki (radny miejski, kompozytor). Jednak nie wywo­łało to większego skandalu i wszyscy świetnie się bawili.

Kolejną propozycją była sztuka Janusza Głowackiego "Fortynbras się upił", zrealizowana w Teatrze Polskim (Bydgoszcz). Przyznaje iż nie jestem gorą­cym wielbicielem tego dramatu, który razi nadmiernym efekciar­stwem i obejrzenie całego spektakl wymagało ode mnie pew­nego wysiłku. Konwencja sceni­czna, która wybrał Andrzej Mara Marczewski (reżyser) ekspo­nuje aktora. Wysokim wymaga­niom nie udało się sprostać ca­łemu zespołowi, aczkolwiek kreujący Fortynbrasa - Roman Gru­ziński może mieć powody do satysfakcji.

(...)