Białystok. Nieopowiedziane historie zainagurowały Kalejdoskop
Cztery osoby, cztery historie - opowiedziane ciałem, ruchem, światłem. Lubelski Teatr Tańca rozpoczął w czwartkowy wieczór Kalejdoskop - Międzynarodowy Festiwal Tańca.
Do poniedziałku tańca w mieście, w różnych miejscówkach, będzie jeszcze dużo - łącznie 12 wydarzeń, nie licząc warsztatów: spektakle, wykłady (również dla dzieci), spotkania.
W sali kameralnej opery przy Odeskiej festiwal zainaugurowały "Historie, których nigdy nie opowiedzieliśmy" w wykonaniu lubelskich tancerzy. To raczej opowieść o próbie opowieści, które w trakcie życia próbujemy z siebie wydusić, ale ktoś nam nieustannie w tym przeszkadza, odrywa, rozprasza. Dwoimy się i troimy, próbujemy skupić na sobie uwagę, ale w interakcjach z innymi nasza historia się rozmienia na drobne albo dla odmiany łączy z inną, tracąc swą intymność. I to właśnie - słodko-gorzką opowieść o międzyludzkich relacjach, w których nie zawsze jest tak, jakbyśmy chcieli - można było zobaczyć w ascetycznym spektaklu Lubelskiego Teatru Tańca przygotowanym według choreografii Simone Sandroni.
Przed nami jeszcze sześć tanecznych spektakli, a niemal każdy inspirowany tradycją choreograficzną europejskich mistrzów tańca. Podczas tegorocznej, 11. edycji festiwalu, tancerze sięgają bowiem do twórczości takich słynnych choreografów jak m.in. Wacław Niżyński, Conrad Drzewiecki, David Zambrano czy Merce Cunnigham. Stosunek do dorobku mistrzów może być różny - polscy tancerze wejdą z nimi w dialog, złożą hołd, ale też spojrzą krytycznie. Do poniedziałku zobaczyć będzie można jeszcze m.in. spektakle Teatru Dada von Bzdülöw, Pracowni Fizycznej, spektakle z warszawskiego cyklu Komuny Warszawa, Izy Szostak, Grupy Przejściowej, prowadzonej przez Karolinę Garbacik, inicjatorkę festiwalu Kalejdoskop.
