Artykuły

Być może zatytułujemy to "Kali babki" - mówi Michał Siegoczyński, reżyser teatralny, który przygotowuje w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie spektakl muzyczny inspirowany życiem pierwszego w Polsce kryminalisty-celebryty.

Bohaterem przedstawienia będzie syn rybaka z Dziwnowa. Rocznik '56. Nie chciał iść w ślady ojca, bo marzył o lekkim życiu i wielkomiejskim świecie. Jego podrywy, oszustwa i kradzieże oraz spektakularne ucieczki z aresztów sprawiły, że stał się sławny. Jako playboy i król dyskotek ubrany w Peweksie stał się ikoną przaśnej, peerelowskiej przestępczości.

Po wyjściu z więzienia miał wielkie plany, z których nic nie wyszło. Potem wszyscy o nim zapomnieli. Teraz Kalibabka wraca.

Tęsknota za szczęściem?

- Skąd pomysł na spektakl o rybaku z Dziwnowa? - zagajam.

- On ma w sobie coś z Don Juana, czyli figury, która była w literaturze od zarania - mówi Siegoczyński [na zdjęciu]. - Jednocześnie jest ofiarą własnego mitu. Widać to w dokumencie o nim nakręconym w 1982 r.

Wtedy, w 1982 r. przed kamerą w areszcie Nowym Sączu, Kalibabka ma chwilę słabości. Z twarzy znika uśmiech. Mówi, że jest mu ciężko. I że to wszystko przez to, że nigdy nie był na koloniach.

Siegoczyński: - Nie wierzę w te kolonie. Myślę, że jak wielu z nas nosił w sobie tęsknotę za szczęściem, która jest ważniejsza od samego szczęścia. To często oznacza chęć ucieczki od dotychczasowego życia. W jego przypadku - od życia rybaka.

JJK (inicjały miał wygrawerowane na sygnecie) karierę uwodziciela-oszusta rozpoczyna w 1978 r. Wtedy w Międzyzdrojach podrywa starszą od siebie kelnerkę. Ona utrzymuje go i ubiera, jednak wkrótce znudzony nią 22-latek ucieka, pozbawiając ją oszczędności. W Świnoujściu spotyka dwie siostry z Niemiec, które płacą za niego rachunki w kawiarniach i dyskotekach. Pewnego dnia on znika z ich pieniędzmi.

Zatrzymuje się na kilka miesięcy w Szczecinie, gdzie zatapia się w świat nocnych lokali, marynarzy i dziewczyn do wzięcia. Kilka lat później powie dziennikarzowi "Przeglądu Tygodniowego", że znajome prostytutki modnie go ubrały i nauczyły podstaw języków obcych. Na przełomie lat 70. i 80. wynajmuje mieszkania i uwodzi kolejne dziewczyny z bogatych domów. Najczęściej córki prywaciarzy. Kiedy grunt zaczyna palić mu się pod nogami, jedzie w Polskę. W Zielonej Górze poznaje Elżbietę, która pracuje w zakładzie jubilerskim. To ona uczy go rozpoznawać biżuterię (potem wielokrotnie będzie się przedstawiał jako złotnik). Później wykorzysta tę umiejętność. Wkrótce zostaje zatrzymany. Milicjantom mówi, że czuje silny ból w klatce piersiowej. Oni wiozą go na prześwietlenie płuc. Przed rentgenem lekarka każe im zdjąć aresztantowi kajdanki. Wtedy rybak wyskakuje przez okno, ucieka do pobliskiego zalewu i płynie przed siebie wpław. Później będzie jeszcze uciekał wiele razy.

Pewex, Maanam, Tulipan

Siegoczynski jest zafascynowany latami 80. Wtedy dorastał. - Ta estetyka jest wyjątkowa. Nie do przebicia - mówi.

***

Michał Siegoczyński, rocznik 1972, reżyser. Pracował już w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym. Wystawili tam jego monodram "... syn", który napisał specjalnie dla Żanetty Gruszczyńskiej-Ogonowskiej, która zagra teraz w spektaklu inspirowanym życiem Jerzego Juliana Kalibabki. Także w BTD Siegoczyński reżyserował "Love forever", czyli opowieść o szalonym naukowcu, który opracował wzór na pigułkę przywracającą miłość, a ponieważ otrzymał dofinansowanie na swój projekt, zaczął prowadzić badania nad jej skutecznością z pomocą dwóch par, których związki przechodzą kryzys. Ma też m.in. na koncie monodram "Jak zjadłem psa" (Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy), widowisko-recital Sebastiana Pawlaka "Wieje" w Kaliszu oraz obsypany wieloma nagrodami monodram "Uwaga - złe psy!" Remigiusza Grzeli (Teatr Wytwórnia). W Teatrze Nowym Praga w Warszawie na podstawie dramatu "Iling and Kjell" Bjarne Axela Hellsteniusa wyreżyserował przedstawienie "Elling".