Aktorka i wideo
Po Warszawie błąka się bezdomny teatr, określony przez jednego z krytyków, jako teatr nowych technologii.
Mowa o spektaklu zatytułowanym "Akt-orka II", a będącym jednym z pierwszych - jeżeli nie pierwszym w Polsce - pokazem współpracy sztuki aktorskiej ze sztuką wideo. Twórcami spektaklu, do którego słów użyczył Helmut Kajzar (fragmenty sztuk "Gwiazda", "Antygona", "Paternoster") są Jolanta Lothe i Piotr Lachmann.
W ciemnej sali przed widzem zmieniają się obrazy na kilku ekranach, czasem w tok przedstawienia włącza się siedząca z boku aktorka. Z grubsza biorąc tematem jest życie i zawód aktorki we współczesnym świecie. Twarz Jolanty Lothe, młoda i piękna, twarz starzejąca się na oczach widzów, jej sceniczne i realistyczne wcielenia, jej sylwetka nad brzegiem greckiego morza, jej zachowanie w różnych sytuacjach. Obrazy powtarzają się, nakładają się na siebie, pokazują prawdę zewnętrzną i wewnętrzną, współgrają z żywą postacią.
Powstaje spektakl niezwykły; nie opowiada żadnej historii raczej stawia pytania o życie, śmierć, sztukę, pytania na które nie ma żadnej odpowiedzi. W odróżnieniu od "normalnej" telewizji tu technika walnie przyczynia się do inspiracji procesu myślenia czy uruchomienia wrażliwości widza.
Ten spektakl - drugi z rzędu po "Aktorce I", którą obejrzeli widzowie kilku miast, był po raz pierwszy pokazywany na II. Spotkaniach Teatru Wizji i Plastyki w Katowicach w ub. roku. W Warszawie ostatnio grany jest w gościnnych salach Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków przy ul. Kruczej
