Janiczak i Rubin - Czar par
JOLANTA JANICZAK i WIKTOR RUBIN, para w życiu i w teatrze, pracują ze sobą od końca 2007 roku, kiedy to na scenie Teatru Polskiego w Bydgoszczy wspólnie zaadaptowali, a Rubin wyreżyserował "Drugie zabicie psa" Marka Hłaski.
Wielka radość w sercu moim. Jolanta Janiczak i Wiktor Rubin dostali wczoraj - podczas uroczystej gali w Operze Narodowej - Paszporty Polityki. To kolejny, po Monice Strzępce i Pawle Demirskim, teatralny duet z tą prestiżową nagrodą kulturalną w kieszeniach.
Janiczak i Rubin pokonali Michała Borczucha, który niedługo będzie miał tyle nominacji do Paszportów, ile Peter O'Toole do Oscarów i w końcu dostanie chyba nagrodę honorową za całokształt oraz Agatę Siwiak - nominowaną w tym roku po raz pierwszy. Siwiak musiała cieszyć się podwójnie, nie tylko z racji nominacji, ale także dlatego, że na scenie przez cały wieczór rządził Marcin Masecki z Orkiestrą Dętą Ochotniczej Straży Pożarnej w Słupcy. Muzycy spotkali się dzięki fantastycznym Wielkopolskim rewolucjom, których kuratorką jest właśnie Agata Siwiak.
Zwycięzcy zostali nagrodzeni za brawurowe spektakle, które, odsłaniając mechanizmy konstruowania oficjalnych biografii, równie wiele mówią o historii, co o współczesności. Za język mieszający czasy, perspektywy i doświadczenia, jednocześnie demaskatorski i niezwykle intensywny.
Jolanta Janiczak i Witor Rubin, para w życiu i w teatrze, pracują ze sobą od końca 2007 roku, kiedy to na scenie Teatru Polskiego w Bydgoszczy wspólnie zaadaptowali, a Rubin wyreżyserował "Drugie zabicie psa" Marka Hłaski. Kilka miesięcy wcześniej Wiktor Rubin wystawił na bydgoskich deskach "Przebudzenie wiosny" Franka Wedekinda, spektakl, który - wiemy to dzisiaj - otworzył nowy i jakże spektakularny rozdział w historii tamtejszego Teatru Polskiego, znakomicie kierowanego od lat przez Pawła Łysaka.
Od Hłaski Janiczak i Rubin pracują już razem, tworząc na scenach m.in. Teatru Polskiego we Wrocławiu, Teatru Wybrzeże w Gdańsku, Teatru Dramatycznego w Wałbrzychu czy Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach - to właśnie pod tym adresem odnieśli w ostatnim czasie spektakularne sukcesy w konfiguracji dramatopisarka - reżyser. Mowa oczywiście o dwóch sztukach Janiczak wyreżyserowanych przez Rubina: "Joannie Szalonej; Królowej" (2011) i "Carycy Katarzynie" (2013), która niedawno zachwyciła publiczność i jury Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia w Krakowie (Marta Ścisłowicz - Katarzyna i Tomasz Nosiński - Stanisław August Poniatowski dostali nagrody za najlepsze role). Wszystko wskazuje na to, że "Carycę Katarzynę" będzie też można zobaczyć na rozpoczynających się 4 kwietnia Warszawskich Spotkaniach Teatralnych (w końcu ich kuratorem jest Zdzisław Pietrasik, wieloletni szef działu kulturalnego Polityki) i będą to pewnie najszybciej sprzedane bilety na WST. A w czerwcu spektakl zostanie być może pokazany na prestiżowym Międzynarodowym Festiwalu Theater der Welt w Mannheim w Niemczech, którego kuratorem jest Matthias Lilienthal.
Warto zauważyć, że Janiczak i Rubin, podobnie jak wielu innych znakomitych twórców teatralnych, nie robili i nie robią swoich spektakli w Warszawie, bo oczywiście w żadnym z miernych stołecznych miejskich teatrów nie ma dla nich miejsca. Dlatego niemal prosto z paszportowej gali para pognała do Krakowa, gdzie w Narodowym Starym Teatrze rozpoczyna próby do swojego nowego spektaklu o towiańczykach i wielkiej emigracji (nie ma jeszcze tytułu, premiera: 14 marca). W planach jesiennych twórcy mają "Wesele" Stanisława Wyspiańskiego w krakowskiej Łaźni Nowej i projekt (trwają rozmowy) w ramach wspomnianych Wielkopolskich rewolucji. Z kolei w pierwszej połowie 2015 roku Jolanta Janiczak i Wiktor Rubin zamkną swój kielecki tryptyk sztuką o Krwawej Hrabinie czyli Elżbiecie Batory. Już nie mogę się doczekać.
PS. Paszport Polityki w kategorii Film otrzymał Dawid Ogrodnik, znakomity aktor (TR Warszawa), którego nazywa się powszechnie - i bardzo słusznie - objawieniem roku. Prowadząca galę Grażyna Torbicka trafnie zauważyła, że Ogrodnik ma w przyszłości wielką szansę na kolejny Paszport, ale w kategorii Teatr. Byłoby to wydarzenie bez precedensu i mam nadzieję, że go dożyjemy.
