Katowice-Gliwice. Premiery w więzieniach
Wczoraj w aresztach śledczych w Katowicach i Gliwicach odbyły się premiery dwóch spektakli, do których scenariusze napisali wychowawcy. Oni także zajęli się reżyserią i scenografią.
Czas przedświątecznych przygotowań w aresztach śledczych i zakładach karnych nie zaczyna się w grudniu. Często, aby przyniósł efekty praca wychowawcza zaczyna się już wczesną jesienią. Tak było w aresztach śledczych w Katowicach i Gliwicach.
Bez zaangażowania wychowawców i wsparcia pozostałej kadry jednostek nie powstałyby dwa piękne autorskie spektakle, które 16 grudnia, miały swoje premiery. Do obu scenariusze napisali wychowawcy, którzy zajęli się również reżyserią i scenografią.
Pierwszy z nich, autorstwa wychowawczyni AŚ Katowice mł.chor. Anny Więcek-Wąglorz, to "Biały sen", spektakl o tematyce bożonarodzeniowej, który przenosi odbiorcę do miejsc skrywanych w najgłębszych zakamarkach serca, gdzie odnajduje miłość, tęsknotę, radość. Gdzie szuka odpowiedzi na pytania o sens życia, o poszukiwanie prawdy, wolności, wiary. W pięknej scenerii i muzycznej oprawie każdy, niezależnie od miejsca, w jakim znajduje się w życiu, miał szansę odnaleźć w sobie fragment "białego snu". Wśród wyśpiewanych świątecznych życzeń, kolęd i przepięknych wierszy znalazło się również miejsce na osobiste refleksje zaproszonych gości, uhonorowanych przepięknymi haftowanymi bombkami - rękodziełem skazanych kobiet.
Druga premiera to przedstawienie autorstwa ppor. Adama Szymury pt. "Zakonnicy i wariaci". Bohaterami sztuki są zakonnicy prowadzący oddziaływania wobec swoich podopiecznych, którzy przebywają w oddziale szpitalnym klasztoru. Pacjenci szpitala cierpią na różne przypadłości, które próbują uchwycić młodzi zakonnicy. W niektórych przypadkach udaje im się postawić dobrą diagnozę i doprowadzić do wyleczenia. Bywają jednak przypadki znacznie trudniejsze. Sztuka opowiada o funkcjonowaniu pojedynczego człowieka oderwanego od codzienności, izolowanego od społeczeństwa. Na tle ich walki o każdego pacjenta, widać pracę i starania osób, które próbują pomóc im w powrocie do "normalnego" świata.
Obie sztuki, choć tak różne, zarówno w treści jak i w emocjonalnym odbiorze, odwołując się do dwóch "światów" pokazują jednocześnie, jak bardzo ten podział może być iluzoryczny.
