A w Siemaszkowej znów zmiany
Kultura musi być jakąś newralgiczną częścią gospodarki, bo jak tylko zmienia się na Podkarpaciu marszałek, to od razu wiadomo, że i dyrektor teatru poleci. Szybciej niż dyrektor, dajmy na to, szpitala. Żeby złoty był, nowej władzy nie dogodzi - pisze Alina Bosak w Nowinach Gazecie Codziennej.
Jak to dziwnie w tym Rzeszowie jest, że co przyjadę robić spektakl, akurat dyrektora odwołują - mówi mi reżyser Grzegorz Mrówczyński. Często u nas nie bywa, bo na co dzień związany jest z warszawskim Teatrem Rampa, ale rzeczywiście, kiedy kilka lat temu szykował "Mój boski rozwód", ze stoika zleciał Zbigniew Rybka. Teraz znów w gorącym tygodniu prób do sztuki "Emigranci" Sławomira Mrożka, której premiera odbywa się właśnie w tę sobotę, ze stanowiskiem pożegnał się rządzący Teatrem im. Wandy Siemaszkowej Remigiusz Caban. Dymisji dokonał Zarząd Województwa Podkarpackiego.
Przeciwko zwolnieniu dyrektora zaprotestowało 90 osób. Żaden z aktorów "Siemaszki". Ale czy by go lubili, czy nie i tak w sprawie dymisji nie miałoby to znaczenia.
Kultura musi być jakąś newralgiczną częścią gospodarki, bo jak tylko zmienia się na Podkarpaciu marszałek, to od razu wiadomo, że i dyrektor teatru poleci. Szybciej niż dyrektor, dajmy na to, szpitala. Żeby złoty był, nowej władzy nie dogodzi. I tak nie może się "Siemaszka" normalnie zająć skutecznym kształtowaniem gustów rzeszowskiej publiczności.
Nas, mieszkańców Podkarpacia, nie dziwi tak jak warszawskiego reżysera, Grzegorza Mrówczyńskiego, ta karuzela na dyrektorskich stołkach, bośmy do niej przywykli. Ba, myślimy nawet, że tak być musi, bo tak się przyjęło i w zasadzie wszędzie jest.
Mrożek zaś powiedziałby tak: "Powtórzę to, co zawsze powtarzam, kiedy spotkam się z twierdzeniem, że wszędzie jest to samo i tak samo. A mianowicie: proponuję tym, którzy tak twierdzą, aby usiedli gołą dupą na blasze rozgrzanej do temperatury 30 stopni Celsjusza, a potem na blasze rozpalonej do temperatury 100 stopni Celsjusza - następnie zaś ocenili różnicę."
