Człowieku, otwórz się
Bartosz Porczyk, laureat Przeglądu Piosenki Aktorskiej, znalazł formułę dla ponadgodzinnej "Smyczy". Po PPA zapowiadał, że interesują go wszelkie formy współczesnych narkotyków. "Smycz" jest dojrzałą prezentacją jego refleksji.
Porczyk dostrzega różne odcienie miłości. Tę, dodającą skrzydeł, i tę, która podcina je skutecznie, ograniczając wolność i odbierając radość. Narkotykiem bywają psychiczne uzależnienia, strach, złe relacje między ludźmi, pieniądze, wokół których niekiedy kręci się całe życie.
Oczywiście, nie ma w tym nic odkrywczego, bo tak jest od wieków. Ale Porczyk przedstawia je inteligentnie, a w jedynej autorskiej piosence ("Promocja") podsumował także nowy narkotyk: zakupy w wielkich sklepach, w których aż roi się od okazji tańszych zakupów. W tym świecie człowiek czuje się jak ryba w wodzie, zaopatrzony w "czytnik kodów kreskowych, niewidzialny tatuaż głowy".
Piosenki przeplecione są tekstami Sary Kane, Becketta i innych autorów. Bartosz Porczyk zmienia się na scenie jak kameleon, odsłaniając kruche, smutne człowieczeństwo. Nie boi się ani nagości, ani śmieszności, ani dyskretnych prowokacji. Słucha się go świetnie i dobrze ogląda. Otwiera głowy, niczym włamywacz z piosenki rapera Łony.
