Kapcie nie są od odpowiadnia na trudne pytania
"Pręcik" w reż. Zbigniewa Lisowskiego z Teatru Baj Pomorski z Torunia na III Festiwalu Teatralna Karuzela w Łodzi. Pisze Katarzyna Skręt na blogu Teatru Pinokio.
Kiedy Maciej Nowak pisał felieton "Kryterium siku", nie pomyślał pewnie o innych możliwościach oceny spektaklu. Dzieci znudzone nie tylko wychodzą co chwilę do ubikacji, ale również sennie zamykają oczy. Pręcik w swojej pluszowej oprawie zamiast wzruszyć i zmusić widzów do zastanowienia się nad tematem przemijania, chwilowo uśpił ich czujność.
Toruński Teatr Baj Pomorski zaprezentował kolejny spektakl konkursowy Teatralnej Karuzeli. Malina Prześluga, autorka tekstu, postanowiła opowiedzieć historię chorej Dziewczynki ustami przedmiotów codziennego użytku: pary Kapci, Budzika, Poduszki oraz pluszowego misia imieniem Łysy Joe.
Potencjał tekstu, na przemian przeplatanego momentami wesołymi i smutnymi, nie został całkowicie wykorzystany przez reżysera Zbigniewa Lisowskiego. "Pręcik" nie jest opowieścią o śmierci, a jedynie refleksją nad tym, co znaczy dla nas moment zgaśnięcia pręcika - czegoś malutkiego, co grzeje nas od środka. Kiedy znika ktoś, na kim najbardziej nam zależy. Dzieci zrozumieją, jeśli powie się im wprost, ale nie każde wprost jest dobre.
Scenografia powiedziała widzom wszystko: o radosnym, kolorowym pokoju, w którym mieszkają beztroskie przedmioty (elementy ustawione horyzontalnie) oraz o smutnej przestrzeni szpitalnej sali (wertykalnie). Animowane przedmioty zostały wykonane w różnych skalach, aby zaznaczyć linię perspektywy. Nie pozostawiono jednak miejsca na odrobinę magii, która wybrzmieć mogłaby w ciszy bądź niedopowiedzeniach.
Zastanawiająca jest postać Dziewczynki, która otwiera i zamyka spektakl. Pojawia się milcząco na scenie, fizycznie zaznacza swoją obecność. Reprezentacją postaci równie dobrze mogło być puste łóżko - to przecież historia o tym, co czują przedmioty przez nią pozostawione.
"Pręcik" to próba opowiedzenia o temacie bolesnym, który jednak jest jednym z etapów naszego życia. Pomimo niefortunnej do końca inscenizacji ważne jest, że tematy takie jak ten są coraz częściej podejmowane w teatrze formy skierowanym do najmłodszych widzów.
