Wspomnienie Hanuszkiewicza
"Adam Hanuszkiewicz - koncert wspomnieniowy" w Teatrze im. Mickiewicza w Częstochowie. Pisze Joanna Kotkowska w Śląsku.
7 kwietnia Teatr im. Adama Mickiewicza zaprosił na widowisko; "Adam Hanuszkiewicz - koncert wspomnieniowy". Reżyser spędził tu niemal rok, przygotowując kolejno - "Balladynę " (1995 za dyrekcji Henryka Talara), " Pana Tadeusza" (1998), "Wesele" (1999) oraz Romanse i ballady (2001). Scenariusz napisali współpracujący z Mistrzem kierownicy literaccy - Renata Dymna (Teatr Nowy w Warszawie) oraz Robert Dorosławski, obecny dyrektor teatru. Bezpośrednim powodem była promocja książki-wywiadu "Kobieto, boski diable" spisanej przez Dymną oraz Janusza B. Roszkowskiego. To pierwsza z cyklu rozmów. Wydawcą kolejnej, o życiu teatralnym, ma być Edyta Jungowska.
W koncercie wzięli udział warszawscy i częstochowscy aktorzy, współpracujący ze zmarłym półtora roku temu reżyserem: Anna Chodakowska, pierwsza "Balladyna " z Teatru Narodowego, Edyta Jungowska, Joanna Kurowska. Robert Kudelski (aktorzy z Teatru Nowego), Krystyna Kołodziejczyk-Szyszko, Wiktor Zborowski, Iwona Chołuj, Agnieszka Łopacka, Małgorzata Marciniak, Agata Ochota-Hutyra, Antoni Rot, Waldemar Cudzik, Michał Kula oraz Piotr Machalica. Artyści, zgodnie z konwencją koncertową, występowali w większości bez teatralnych kostiumów; tylko Marciniak wystąpiła w płaszczu, przypominającym "Balladynę".
I choć zaprezentowany na początku podniosły utwór "Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie... "CK. Norwida zapowiadał akademię, organizatorom udało się uniknąć niepotrzebnej koturnowości. Przedstawienie było montażem piosenek, fragmentów spektakli, osobistych wspomnień oraz odczytywanych anegdot... W tych opowieściach Hanuszkiewicz jawił się jako człowiek o proteuszowej naturze, niezwykłe dowcipny i wciąż zaskakujący, przyjaciel młodych (aktorów i widzów), miłośnik literatury romantycznej, ale bez zbędnego patosu... W głębi sceny wśród luźnych tkanin, oświetlanych kolorowym światłem, znajdował się zabawny portret reżysera. Poza tym eleganckie krzesła, pianino i stolik tuż przy widowni. W głębi makiety pochodzące z częstochowskich inscenizacji... Podczas koncertu wykorzystano również fragmenty archiwalnych nagrań: wypowiedzi Hanuszkiewicza oraz spektakli. Na ekranie można było więc zobaczyć także inne osobowości częstochowskiego teatru - Marka Ślosarskiego ("Kostryn", "Gospodarz") oraz zmarłych - Marka Perepeczkę (" Wernyhora ") czy Andrzeja Iwińskiego.
Jak przystało na przedstawienie upamiętniające miłośnika romantyzmu kilkakrotnie pojawił się Norwid (w finale również fragmenty "Promethidiona "), Mickiewicz - śpiewana wersja "Polały się łzy... " Nastrój wykonywanych piosenek był zróżnicowany. Były wśród nich utwory śpiewane podczas koncertu w Teatrze Narodowym z okazji 77. urodzin mistrza, jego ulubione, ale także próbujące go scharakteryzować -,, Nie opuszczaj mnie!'' (Jungowska),,, Cyganeria " czy,, Natalii " (Kudelski), " Gigi L 'amoroso " (Kurowska), piosenki Stachury (Chodakowska), aria "Hucka" z musicalu Piotruś Pan (Zborowski). Aktorom akompaniowali: Janusz Tylman i Michał Rorat (fortepian). Fabian Włodarek (akordeon, piano), Roman Siwak (instrumenty perkusyjne), Roman Ziemiański (gitara).
Warszawscy aktorzy dzielili się wspomnieniami o Hanuszkiewiczu, człowieku, reżyserze, dyrektorze, ich wspólnych podróżach, m.in. do Tbilisi, a z ekranu Mistrz komplementował częstochowskich aktorów, którzy choć może nie tak sławni, jak ich koledzy ze stolicy, w koncercie wypadli równie doskonale. Przedstawienie -od " zaczynamy" aż do "amen", wypowiedzianych z ekranu przez Hanuszkiewicza - było dwugodzinną opowieścią, pełną humoru (nie zawsze już dziś poprawnego politycznie), ale także nostalgii i wzruszeń. Każdy z artystów spotkaniu z Mistrzem zawdzięcza wiele, zresztą bez niego teatr w ogóle byłby inny... Pamięć o Hanuszkiewiczu staje się więc częścią naszego życia.
