Artykuły

Czy to nowa tradycja, że Grand Prix Kaliskich Spotkań Teatralnych staje się wyróżnieniem zespołowym? Czyżby na Festiwalu Sztuki Aktorskiej Brakuje brakowało wybitnych kreacji, a może aktorzy nie mają co grać, albo są li tylko marionetkami w rękach inscenizatorów? W tym roku główna nagroda kaliskiego przeglądu przypadła aktorom TR Warszawa występującym w "Nietoperzu" w reżyserii Kornéla Mundruczó - pisze dla e-teatru Przemo Klimek.

Wcześniej z Grand Prix wyjeżdżały z Kalisza na przykład zespoły Teatru Starego w Krakowie czy Teatru Polskiego we Wrocławiu (ten pierwszy pokazał w tym roku w grodzie nad Prosną dwa wybitne przedstawienia, natomiast wrocławianie nie zmieścili się na festiwalowym afiszu). Tym razem splendor przypadł warszawiakom z TR [na zdjęciu], którzy rzeczywiście grali bardzo dobrze i - co równie ważne - w znakomitym spektaklu; co już wcale nie musi być regułą (i rzeczywiście nie jest). Oczywiście, trudno dyskutować z dedycją czworga jurorów 53. Kaliskich Spotkań Teatralnych (Agata Duda-Gracz, Zenon Butkiewicz, Ireneusz Czop, Jacek Wakar), tym bardziej, że ogłaszając swoją decyzję poskąpili oni komentarza ograniczając się do lakonicznego stwierdzenia, że jury jest "zadowolone bez reszty" (miał to być zdaje się żartobliwy komentarz do wyliczonych co do grosza nagród przyznanych aktorom). Ale równie dobrze zespołową Grand Prix mogli w tym roku zabrać do domu aktorzy z Krakowa występujący - i to naprawdę brawuro - w "Pawiu królowej". Nikt by się nie zdziwił ani nie miał pretensji, proszę mi wierzyć.

Jaki był ten 53. już Festiwal Sztuki Aktorskiej w Kaliszu? Tydzień festiwalowy w Kaliszu minął bardzo szybko, a z 8 konkursowych przedstawień większość nie da się szybko zapomnieć. To dobrze, to bardzo dobrze, chociaż poszukiwacze wybitnych kreacji aktorskich mają prawo czuć znaczący deficyt. Skądinąd potwierdza to postanowienie jurorów, którzy jednak dosyć bezpiecznie postawili na kolektywność. Znakomite, wybitne przedstawienia pokazał w Kaliszu Narodowy Stary Teatr im. H. Modrzejewskiej w Krakowie, chociaż wizjonerski spektakl "Orysteja" Ajschylosa w reżyserii Jana Klaty został zignorowany przez jury; za to dwie nagrody indywidualne zdobyli aktorzy wyczyniający cuda z niezwykle gęstym tekstem Doroty Masłowskiej ("Paw królowej"): Paulina Puślednik i Wiktor Loga-Skarczewski. Równie wysoki poziom zaprezentował laureat Grand Prix. Takie mocne krakowsko-warszawskie trio może być ozdobą każdego festiwalu teatralnego i na pewno każda scena chciałaby mieć takie wybitne inscenizacje w swoim repertuarze. A co pokazali pozostali, którzy przecież też nie wyjechali z Kalisza z pustymi rękami. Adaptacja "Wichrowych wzgórz" E. Brontë przygotowana przez Teatr Studio im. S. I. Witkiewicza w Warszawie może być dowodem na to, że udział w spektaklu nierównym, momentami chaotycznym i nudnym wcale nie przekreśla szans aktorów na zdobycie laurów w konkursie. I to nagród znaczących: głównej aktorskiej dla Anny Smołowik, aktorskiej dla Wojciecha Solarza oraz nagrody im. Jacka Woszczerowicza dla Wojciecha Żołądkowicza. Nagrody aktorskie przypadły także Dorocie Androsz i Katarzynie Dałek występującym w "Amatorkach" E. Jelinek, spektaklu Teatru Wybrzeże - choć był to tak naprawdę jedyny spektakl, który w ogóle nie powinien być pokazywany na kaliskim festiwalu. Szkoda, że jurorzy nie docenili bardziej spektakli zgłoszonych do konkursu przez gospodarzy i przyznali tylko wyróżnienie Sarze Celler-Jezierskiej za rolę Bess McNeill w "Przełamując fale" w reż. Macieja Podstawnego.

Nową tradycją Kaliskich Spotkań Teatralnych jest koncert, których bohaterami są wybitni twórcy muzyki teatralnej i filmowej. W minioną sobotę, 18 maja na zakończenie 53. KST publiczność w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego usłyszała przekrój z kompozycji Zygmunta Koniecznego, kompozytora wielu cudownych piosenek Ewy Demarczyk i artystów Piwnicy pod Baranami.