Wielkie widowisko na kampusie politechniki
Adaptację Makbeta Williama Szekspira "Kim jest ten człowiek we krwi?" zapowiadano jako największe wydarzenie 26. Ogólnopolskiego Festiwalu Teatru Lalek. I kto przybył na plenerowy pokaz w kampusie Politechniki Opolskiej, nie mógł poczuć się zawiedziony - pisze łuba w Gazecie Wyborczej - Opole.
Sztuka poznańskiego Teatru Biuro Podróży od pierwszej sceny przywoływała na myśl filmową ekranizację - także Szekspirowskiego - dramatu "Tytus Andronikus" w reżyserii Julie Tymor. Tak jak tam, główni bohaterowie również poruszali się po "scenie" na motorach, a narzędzia ich zbrodni często przypominały te, którymi im podobni zwykli posługiwać się w czasach współczesnych.
Jednakże reżyser Paweł Szkotak pokazał przy tym, że nie boi się żonglować konwencjami i epokami. Widowisko miało bowiem równocześnie coś z klimatu średniowiecza: zewsząd płonął ogień, wszystkim zawiadywały wiedźmy w strojach stylizowanych na arabskie burki, a wszechobecne zjawy poruszały się na szczudłach. Jakby dla dopełnienia niejasności czasu, miejsca i akcji, z głośników rozbrzmiewała ostra muzyka, przerywana czasem hukiem wystrzałów, a czasem śpiewem rodem z arii.
Najważniejszy w tym wszystkim był jednak obraz, albowiem adaptacja niemalże nie tylko została pozbawiona Szekspirowskich dialogów, ale i ograniczono w ogóle słowo jako środek wyrazu na rzecz hipnotyzujących obrazów właśnie. I to była największa siła tego spektaklu. Wizualne sztuczki, wspomniane zabawy z ogniem czy też kuglarskie wyczyny na szczudłach nie były jedynie sztuką dla sztuki, ale stanowiły zaproszenie do dowolnej interpretacji tego, co przed widzem. Swoje zrobiła też ascetyczna, ale przy tym bardzo mobilna i wymowna scenografia.
I choć w blisko godzinnym spektaklu autor odszedł mocno od wizji Szekspira, to zdołał ukazać stopniowy upadek moralny bohatera, którego żądza władzy prowadzi w konsekwencji do obłędu, a potem śmierci. Z pierwowzoru angielskiego dramaturga pozostaje nam ciemna i przerażająca esencja: zbrodnia powszednieje, bo i życie ludzkie ma coraz mniejszą wartość.
