Artykuły

Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim (1974) i reżyserię w warszawskiej PWST (1980). Debiutował realizacją dramatu Szekspira "Troilus i Kressyda" w Teatrze Narodowym. Jako dyrektor Teatru Muzycznego w Słupsku (1978-81) z grupą młodych aktorów zrealizował kilka in-scenizacji dramatów Szekspira. Stypendium British Institute w Warszawie umożliwiło mu studia szekspirowskie w Wielkiej Brytanii. Ich efektem była realizacja "Hamleta" nagrodzona na festiwalu w Toruniu. Został zaangażowany jako reżyser etatowy do Teatru Narodowego w Warszawie, gdzie wyreżyserował "Czekając na Godota" Becketta. W 1981 roku zrealizował w Operze we Wrocławiu prapremierę opery Zbigniewa Rudzińskiego wg Schulza "Manekiny", która prezentowana była na Festiwalu w Rennes oraz na Festiwalu Narodów w Sofii.

W latach 1982-88 i 1992-95 był głównym reżyserem Teatru Wielkiego w Warszawie. Zrealizował na tej scenie kilkanaście oper. Znalazły się wśród nich: "Borys Godunow" Musorgskiego, "Fidelio" Be-ethovena, "Wozzeck" Berga (prapremiera polska), "Łucja z Lammermoor" Donizettiego, "Straszny dwór" Moniuszki, "Turandot" Pucciniego, "Manekiny" Rudzińskiego, "Aida", "Macbeth", "Traviata" i "Nabucco" Verdiego, "Mistrz i Małgorzata" Kunada, "Bramy raju" Bruzdowicz, "Dama pikowa" Czajkowskiego, "Salome" Straussa, "Raj utracony" Pendereckiego (prapremiera polska) i "Faust" Gounoda.

Od 1989 roku pełnił funkcję dyrektora artystycznego Teatru Północnego w Warszawie. W 1991 roku powrócił do opery i zrealizował w Teatrze Wielkim w Łodzi: "Diabły z Loudun" Pendereckiego i "Don Giovanni" Mozarta. Tę ostatnią operę przygotował pod koniec 1998 roku w Operze Narodowej w Warszawie na inaugurację dyrekcji Jacka Kaspszyka.

Wiele z jego spektakli było prezentowanych w Paryżu, Londynie, Berlinie, Monachium, Wiedniu, Moskwie, Brukseli, Hadze, Luksemburgu, Atenach, Pekinie, Tokio, Jerozolimie i w kilkunastu in-nych miastach Europy i Azji. Za granicą zrealizował jako reżyser "Trubadura" Verdiego w Sofii, "Mahagonny" Brechta/ Weilla w Tel Avivie, "Nabucco" Verdiego w Istambule, "Króla Rogera" Szyma-nowskiego i "Straszny Dwór" Moniuszki w USA, "Traviatę" Verdiego i "Łucję z Lammermoor" Donize-ttiego w Korei Południowej, "Aidę" w Belgii i Holandii oraz "Eugeniusza Oniegina" w Finlandii. Wie-lokrotnie realizował spektakle na festiwalach w Atenach, Vichy, Jerozolimie, Xanten, Carcassonne i Pafos.

W latach 1995-2001 był dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Poznaniu. Zrealizował tam: "Nabucco", "Traviatę", "Trubadura" i "Aidę" Verdiego, światową prapremierę "Elektry" Theodorakisa, "Toskę" i "Butterfly" Pucciniego, "Wesele Figara" i "Czarodziejski flet" Mozarta, "Cyrulika sewilskiego" Rossiniego, "Salome" Straussa, "Diabły z Loudun" Pendereckiego, "Carmen" Bizeta oraz "Borysa Godunowa" Mu-sorgskiego. Polska prapremiera "Galiny" Landowskiego, zrealizowana w 1999 została zaproszona na EXPO 2000 w Hanowerze.

W 2001 roku jego produkcja "Wolnego strzelca" Webera otworzyła nowo odbudowaną scenę Opery Wrocławskiej. Z jej zespołem zrealizował także "Antygonę" Rudzińskiego i "Kolonię karną" Bruzdo-wicz, "Czarodziejski flet" i "Wesele Figara" Mozarta oraz widowiska w Hali Ludowej, takie jak: "Na-bucco", "Skrzypek na dachu" i "Aida".

We wrześniu 2004 roku został mianowany zastępcą dyrektora artystycznego Opery Narodowej. Rok później, po odwołaniu dyrektora Kaspszyka, zrezygnował ze swojej funkcji. W Teatrze Naro-dowym zrealizował dla festiwalu Warszawska Jesień prapremierę opery Zygmunta Krauzego "Iwona, księżniczka Burgunda". W 2007 przeniósł tę realizację do Opery Narodowej.

Jako Marek Weiss wydał powieść "Boskie Życie" uznaną za jeden z najciekawszych debiutów proza-torskich ostatnich lat. Od tego czasu używa nazwiska Weiss również jako reżyser.

Od 2006 jest etatowym reżyserem Warszawskiej Opery Kameralnej, gdzie zrealizował "Wolnego strzelca" Webera, "Juliusza Cezara" Haendla i "Żywot rozpustnika" Strawińskiego.

Od 2008 jest dyrektorem naczelnym i artystycznym Opery Bałtyckiej, w której wcześniej reżyse-rował "Butterfly", "Fausta" i "Rigoletto". Wraz z dyrygentem José Marią Florncio i choreografem Izadorą Weiss przekształcił ten teatr w nowoczesną placówkę z młodym, dynamicznym baletem współ-czesnym i zespołem operowym dobieranym do każdej premiery z castingów. W uznaniu dla tych przekształceń został wraz z żona Izadorą uhonorowany Pomorską Nagrodą Artystyczną przyznawa-ną przez Marszałka Województwa Pomorskiego. Pierwszymi realizacjami Marka Weissa, stawiają-cymi na jakość muzyczną i teatralne nowatorstwo, był tryptyk Mozarta: "Don Giovanni", "Wesele Figara" i "Czarodziejski flet" oraz "Eugeniusz Oniegin" Czajkowskiego. Najważniejszą realizacją tego etapu była "Ariadna na Naxos" Straussa. Spektakl był prezentowany na festiwalu TV Mezzo i trans-mitowany do wielu krajów świata. W ramach festiwalu Solidarity of Arts 2010 została zaprezen-towana w Operze Bałtyckiej jego premiera "Makbeta" Verdiego.

Telewizja BBC uznała Operę Bałtycką za jedną z najlepszych w Europie w sezonie 2010/11. Wielką sensację wzbudziła kolejna premiera z muzyką Straussa "Salome". Spektakl został uznany przez prasę za jedną z trzech najważniejszych realizacji tego sezonu w Polsce. Kolejny sezon Weiss rozpoczął premierą "Madame Curie" Elżbiety Sikory. Opera napisana została na zamówienie Prezydenta Gdańska. Opera Bałtycka wystawiła ten tytuł w Paryżu na zaproszenie UNESCO, z okazji obcho-dów roku Marii Skłodowskiej-Curie. Jednocześnie Bałtycki Teatr Tańca za choreografie Izadory Weiss został doceniony przez mistrza Jiřiego Kyliána, który postanowił, że kolejną premierę zreali-zuje wraz z nią w tym brawurowo wykreowanym zespole. Ten spektakl i premiera Marka Weissa "Carmen" zwieńczyły czteroletni okres budowy nowego bezkompromisowego zespołu Opery Bałtyc-kiej, dla której władze postanowiły na wniosek dyrektora podjąć się budowy nowej siedziby na miarę ambicji jej artystów i aspiracji mieszkańców Trójmiasta.