Dramat Szekspira opowiedziany śpiewem
"Pieśń Leara" w reż. Grzegorza Brala z Teatru Pieśni Kozła z Wrocławia na 33. Warszawskich Spotkaniach Teatralnych. Pisze Kama Pawlicka w serwisie Teatr dla Was.
Teatr Pieśń Kozła z Wrocławia spektaklem "Pieśni Leara" porwał, zahipnotyzował i wzruszył publiczność podczas czwartego dnia 33.Warszawskich Spotkań Teatralnych. Takiej owacji w stolicy dawno nie widziano.
Premiera tego udramatyzowanego koncertu-oratorium w reżyserii Grzegorza Brala odbyła się w zeszłym roku podczas Fringe Festiwal w Edynburgu. Wrocławski zespół uhonorowano tam trzema prestiżowymi nagrodami, zajął też pierwsze miejsce w rankingu wszystkich spektakli teatralnych wystawianych w Edynburgu prowadzonym przez magazyn kulturalny "The List".
Grzegorz Bral razem z międzynarodowym zespołem opowiada tragiczną historię Króla Leara i jego trzech córek nie słowem, ale muzyką i tańcem, które budują nastrój każdej z 12 pieśni. Utwory skomponował Jean-Claude Acquaviva - lider zespołu A Filetta, mistrz korsykańskich pieśni polifonicznych oraz Maciej Rychły z Kwartetu Jorgi, wybitny twórca i multiinstrumentalista. Acquaviva napisał muzykę do tekstów kościelnych - antyfon i hymnów, a Rychły do tekstu gnostyckiej, koptyjskiej Ewangelii wg Tomasza.
Niesamowity jest w tym spektaklu rytm, zawarty w pieśniach i muzyce, wystukiwany przez aktorów. Niezwykle dynamiczny, przejmujący, wdzierający się aż do trzewi, porywający. Każdy utwór przesycony jest emocjami, które razem z muzyką i niezwykłymi głosami wykonawców dają niesamowity efekt tragicznego teatru. Tonacje wydobywane przez aktorów naszpikowane są bólem, rozpaczą, odrzuconą miłością. Ostatnia pieśń, tragiczna, mocna, przeszywająca i niezwykle ekspresyjna, przywodzi na myśl greckie płaczki, zawodzące nad ciałem zmarłego.
Jeden z kompozytorów podczas pracy nad spektaklem powiedział do wykonawców, że kiedy zestroją swoje głosy w jedno, będą mogli usłyszeć śpiewające anioły. Zespołowi z Wrocławia udało się porwać warszawską publiczność do raju pieśni, w których dramat Szekspira nabrał nowych, nieznanych dotąd metafizycznych znaczeń.
