Artykuły

"Przytuleni" w reż. Gabriela Gietzky'ego w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Pisze Agata Saraczyńska w Gazecie Wyborczej - Wrocław.

Wrocławski Teatr Współczesny zaczął nowy sezon premierą "Przytulonych"

Miłość to stan, kiedy nie jesteśmy sami. Naszym pragnieniem jest bliskość drugiego człowieka, jakby to on mógł nas wyleczyć z lęku przed śmiercią. Tak pokrótce można streścić tezę sztuki Jonasa Gardella, którą na "Scenę na strychu" wprowadził Gabriel Gietzky. Wyreżyserowany przez niego spektakl "Przytuleni" to znacznie więcej niż melodramatyczna opowieść o poszukiwaniu drugiej połówki. To kłam zadawany Wergiliuszowi, który twierdził, że Omnia vincit Amor (miłość zwycięża wszystko).

Premiera otwierająca nowy sezon teatralny jest pełną dynamiki i sytuacyjnego humoru opowieścią o Ragnarze, aktorze, który popularność ma już za sobą, oraz Margarecie, starej pannie, przedsiębiorcy pogrzebowym. Na styku tych dwóch intrygujących i przerażających światów: showbiznesu i przedsionka krematorium, rozgrywa się barwna ludzka intryga, walka mitycznego Erosa z Thanatosem.

Postać Margarety wyciągnęła ze zwyczajowego drugiego planu Irenę Rybicką, a w Ragnara wcielił się sprawnie Jerzy Senator - jego występ w roli drag queen Marleny wywołał owację publiczności. Oboje grają przekonująco, są umiejętnie prowadzeni i dobrze oświetlani. Światłem malowane są też przestrzeń, nastrój i metafora. To jego wygaszenie oszczędza nam widoku nagości podstarzałych ciał w akcie seksualnym, by w tym czasie wydobyć z cienia wręcz rzeźbiarsko wymodelowanego młodego efeba, alegorycznie przywołującego młodość aktora (gościnnie Maciej Owczarzak). Za to zimno-trupi blask wycina z mroku zapijaczoną zjawę, Bogusława Kierca - zapowiedź starości Ragnara.

Oczywistości w tym spektaklu wiele, ale też sporo zaskoczeń. Są stwierdzenia mądre i ładna, młoda golizna. Na szczęście aktorzy krzyczą rzadko, i wtedy gdy rola im na to pozwala. Ale Angela (Renata Kościelniak) mogłaby nieco spuścić z tonu. Ale czymże jest to wobec wieczności...