Wszystko zakończyć
"Końcówka" w reż. Antoniego Libery w Teatrze Polskim w Warszawie. Pisze Szymon Wasilewski w Kurierze Szczecińskim.
HAMM i Clov próbują przeżyć kolejny dzień, a zarazem wyplątać się z życia, wszystko zakończyć lub przynajmniej coś zmienić. Libera pozostał na tyle awangardowy, na ile pozwolił mu Beckett.
Beckett kolejny raz zagościł w Szczecinie, tym razem za sprawą dramatu "Końcówka" w wykonaniu Teatru Polskiego z Warszawy. Można powiedzieć, że była to możliwie najbliższa - przynajmniej na warunki polskie - interpretacja zamysłu samego autora, bo reżyserią zajął się Antoni Libera, tłumacz i znawca twórczości irlandzkiego dramaturga.
W "Końcówce", podobnie jak w słynnym "Czekając na Godota", bohaterowie zostają umiejscowieni w bliżej nieokreślonym miejscu i czasie, skazani wyłącznie na siebie. Ociemniały i unieruchomiony Hamm (Anrzej Seweryn) wydaje polecenia ubezwłasnowolnionemu Clovowi (Jarosław Gajewski). Towarzyszą im sporadycznie pojawiający się rodzice Hamma (Anna Nehrebecka i Krzysztof Kumor), uwięzieni w kubłach na śmieci. Clov chciałby odejść, opuścić despotycznego i poniżającego go Hamma, ale brakuje mu woli. Jedyne, co może zrobić, to wyjść do kuchni, aby przynieść swemu panu tabletki, lub obwieść go na krześle dookoła pokoju, jedynego widocznego pomieszczenia. Tragikomiczne okoliczności i dialogi pełne paradoksów uzmysławiają beznadziejne położenie bohaterów. Wszyscy skazani są na rutynę, "posuwa się to jakoś" - mawia Hamm. Próbują przeżyć kolejny nieznośny dzień, a zarazem wyplątać się z życia, wszystko zakończyć lub przynajmniej coś zmienić.
Głównym mówcą jest tu Andrzej Seweryn, który w hipnotyzujący sposób przedstawia monologi Hamma, zanurzone w symbolice religijnej, filozoficznej, do której Beckett namiętnie powracał. Bardzo dobrze było zobaczyć mistrzowskie wykonanie tej - jakkolwiek by patrzeć - dość "konserwatywnej" interpretacji. Konserwatywnej, bo Libera pozostał na tyle awangardowy, na ile pozwolił mu Beckett. To nie zarzut, trudno bowiem oczekiwać eksperymentów od kogoś, kto żyje w cieniu Godota (A. Libera napisał książkę "Godot i jego cień").
