"Dziady"
Gdzieś przy drodze, po której pędzą kibitki z zesłańcami na Sybir, na pustkowiu, z dala od ludzi, stoi opuszczony, zapomniany dom. Może to stara gospoda, może dawny młyn? Tutaj na nocleg zatrzymują się zesłańcy, skazani ukazem carskim na wieczne wygnanie w "krainę pustą, białą i otwartą...".
Ta noc - tak się składa - jest akurat nocą Dziadów. Do zapomnianego domu ściągają pobliscy wieśniacy by odprawić stary obrzęd. - Jak chce obyczaj, ten obrzęd poświęcany pamięci zmarłych przodków, nakaże wszystkim jego uczestnikom i tym z wyboru, i tym z przymusu - przywołać własne minione dzieje, duchy swojej przeszłości.
Dla wieśniaków ich prze szłością będą Widma z II części, dla Konrada - minione lata szalonej miłości, wreszcie dla wszystkich zgromadzonych będzie to przywołanie tragicznych losów, które przywiodły ich na to właśnie miejsce. Na tę jedną noc izba opuszczonego domu stanie się sceną dla wielkiej historiozofii romantycznej, gdzie Bóg i diabeł, ofiara i kat.
Ten, jakże prosty pomysł inscenizacyjny pozwolił Maciejowi Prusowi wystawić całość Mickiewiczowskiego arcydramatu na scenie Teatru "Wybrzeże". Poszczególne części poematu, które tradycja teatralna kazała do tej pory widzieć jako odrębne całości (często wystawiane w różnych układach, ale zawsze z zachowaniem autonomiczności) - tutaj zlewają się w jedno. W całość niezwykle precyzyjną, przejrzystą, prostą - w najlepszym znaczeniu tego słowa. Oczywiście: nie są to zupełnie całe "Dziady". Aby otrzymać trzygodzinne przedstawienie, reżyser musiał skreślić znaczną część Mickiewiczowskiego wiersza. Ale przecież są to jednak całe "Dziady"!
Gdańskie przedstawienie przygotował Maciej Prus przy współpracy Sławomira Dębosza - scenografia, Ireny Biegańskiej - kostiumy, Jerzego Satanowskiego - muzyka i Zbigniewa Papisa - plastyka ruchu.
W głównych rolach wystepują: Henryk Bista (Gustaw-Konrad), Andrzej Blumenfeld (Ksiądz Piotr), Zenon Burzyński (Senator) i Halina Słojewska (Rollisonowa).
