Łodziana w Łodzi
O XXIII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi pisze Tomasz Glomb w Teatrze.
Na XXIII Festiwalu Szkół Teatralnych wydarzyła się rzecz - jak się zdaje - w naszych czasach sensacyjna. Nowy dyrektor artystyczny łódzkiego Teatru Nowego, Jerzy Zelnik, wszystkim dyplomantom Wydziału Aktorskiego PWSFTViT zaproponował angaż na najbliższy sezon. Nie bez znaczenia zapewne jest fakt, że ostatnie cztery lata spędzili oni głównie w Łodzi, więc z pewnością łatwiej im będzie zostać w tym mieście rok dłużej, niż przeprowadzić się studentom IV roku - dajmy na to - szkoły krakowskiej. Ale prawdą jest też, że - jeśli spojrzeć na tegoroczne dyplomowe dokonania wszystkich wydziałów aktorskich - wszystkie spektakle, jakie zaprezentowali studenci PWSFTViT, są udane. Nie znaczy to, że wszystkie są równie dobre albo że na Festiwalu nie było lepszych od nich. A jednak o żadnym z przedstawień łódzkich nie można - choćby polemicznie - powiedzieć, że jest blamażem. W przypadku pozostałych szkół można by na ten temat podyskutować, co czynili na forum publicznym nawet jurorzy. A dyrektor Zelnik myśli między innymi o tym, by do repertuaru Teatru Nowego włączyć spektakle dyplomowe łódzkich studentów. Wszystkie.
Zresztą zdecydowanie najlepszym przedstawieniem Festiwalu okazało się kameralne "Łoże" (na zdjęciu) Sergi Belbela w koncertowym wykonaniu właśnie studentów PWSFTViT. Spektakl po mistrzowsku wyreżyserowała Karolina Szymczyk, absolwentka (2002) reżyserii Akademii Teatralnej, związana z warszawską Starą ProchOFFnią. Pomysł realizacji wyszedł od niej (a nie ze Szkoły, jak najczęściej bywa), ona też znalazła producenta (Instytut Cervantesa w Warszawie).
Historia właściwie jest głupawa. Małżeństwo (Kamila Klimczak i Michał Rolnicki) zakupiło idealne łoże, o perfekcyjnych wymiarach, nowoczesnej linii - obiekt marzeń i westchnień. Idealny mebel do sytuacji intymnych. Sami jednak z jakiejś przyczyny nie mogą go wypróbować. Łoże nie może jednak czekać, więc nasi protagoniści zapraszają do swojego mieszkania nieznającą się parę: ponętną siostrę bohaterki (Weronika Książkiewicz) i znajomego jej męża (Przemysław Redkowski). Schadzka ma służyć oczywiście inicjacji. Niezbyt mądre, prawda? Ale jak skonstruowane, wyreżyserowane i zagrane! Belbel przemieszał chronologię scen, a ich repetycje powodują, że nie jest to już tylko farsa, ale teatr absurdu. Szymczyk podkręciła tempo, a serwując sympatyczną muzyczkę w przerwach między króciutkimi, dynamicznymi epizodami i okraszając całość reklamami rodem z telewizji, pierwszorzędnie zabawiła się formą. Zresztą taki prześmiewczy autotematyzm nadaje spektaklowi dyplomowemu dodatkowego wdzięku.
Na odbywającym się kilkanaście dni wcześniej Międzynarodowym Festiwalu Szkół Teatralnych w Brnie Kamila Klimczak za rolę w "Łożu" otrzymała główną nagrodę aktorską. Tym razem nagród indywidualnych nie było (jeśli nie liczyć nagrody publiczności dla Kamili i "Stówy od Machula" dla Weroniki), ale przyznana została nagroda zespołowa. "Łoże" rekomendowano też do udziału Międzynarodowym Festiwalu Szkół Teatralnych w Warszawie i do rejestracji telewizyjnej (obok Przerwanej pieśni wg Na dnie Gorkiego w reżyserii Wiesława Komasy - AT Warszawa, Wariata i zakonnicy Witkiewicza w reżyserii Krzysztofa Kuklińskiego - PWST Wrocław, Zimnego dziecka Meyenburga w reżyserii Jana Peszka i Arkadiusza Tworusa - PWST Kraków).
Łódzki Festiwal Szkół Teatralnych jest w gruncie rzeczy festiwalem młodej sztuki aktorskiej, a nie popisów reżyserskich. Ale jaką aktor może mieć satysfakcję, jeśli udanie gra w niezbyt udanym przedstawieniu? W "Łożu" udało się połączyć te dwie strefy w organiczną całość. Podobna sztuka, choć z mniejszym powodzeniem, udała się frenetycznemu "Wariatowi i zakonnicy" oraz mrocznemu "Ślubowi" Gombrowicza w reżyserii specjalisty od Ślubów, czyli Waldemara Śmigasiewicza (AT Warszawa). Ale to już zupełnie inna opowieść.
PS. Jury zgłosiło propozycję, by Festiwalowi nadać imię Jerzego Grzegorzewskiego.
