Korzeniec, czyli rzecz o tożsamości
"Korzeniec" w reż. Remigiusza Brzyka w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu. Pisze Blanka Hasterok na portalu eSpinacz.pl.
"Korzeniec" Teatru Zagłębia został okrzyknięty jednym z istotniejszych przedstawień nie tylko w regionie, ale również w kraju. Jest barwną, wciągającą opowieścią o Sosnowcu z początku XX w. Wszystko zaczyna się od odciętej głowy miejscowego glazurnika.
Wielkomiejskie aspiracje młodego, budzącego się do życia miasteczka i śląsko-zagłębiowskie animozje (okraszone świetnym humorem) czy dobre, farsowe sceny sprawiają, że trzygodzinny spektakl wciąga od pierwszych chwil.
Przedstawienie oparte jest na powieści Zbigniewa Białasa, pod tym samym tytułem. To, co zainspirowało autora, jest równie niezwykłe i warte przytoczenia. "Szedłem ulicą Żytnią w Sosnowcu i ujrzałem drzwi otwarte w jednej z kamienic. Wtedy zobaczyłem kafelek z napisem: "A. Korzeniec. Sosnowice". Zastanowiło mnie dlaczego "Sosnowice". Sięgnąłem więc do starszych opracowań i okazało się, że tak nazywał się wcześniej Sosnowiec. Po I wojnie światowej funkcjonowały dwie nazwy i mieszkańcy nie wiedzieli, którą wybrać, dlatego Polska Akademia Nauk musiała się w tej sprawie wypowiedzieć."
"Korzeniec" mimo wielu zabawnych scen, nie jest pozbawiony pewnej nostalgii, a zręczne wkomponowanie przeróżnych wątków zostało tak skonstruowane, że mamy poczucie jego kompletności. O historii budzącego się do życia miasta, na kilka chwil przed I wojną światową opowiada się w sposób, który fascynuje. Jesteśmy przecież w miejscu w pobliżu Trójkąta Trzech Cesarzy - granicy Rosji, Prus i Austro-Węgier. Miejscu, które obecnie powinno być turystyczną atrakcją.
Historia w "Korzeńcu" jest istotnym tłem wszelkich wydarzeń. W ciekawy sposób dowiadujemy się o Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, a przede wszystkim o losach samego dworca kolejowego w Sosnowcu. Wszystkie te wydarzenia podkreślają ogromne, historyczne pocztówki prezentujące świetność tamtych miejsc. Dowiadujemy się, że przedwojenny Sosnowiec był miejscem, gdzie na wielką skalę dokonywano nielegalnego uboju i przemytu świń za granicę, a miasteczko określano mianem Świniogrodu. Losy fortuny fabrykanta Dietla, który miał nieprzeceniony wpływ na rozwój Sosnowca, w zderzeniu z wizytą w Abisynii, dzielnicy nędzy, robią także spore wrażenie.
Podobnie, jak przedstawione historie życia każdego z bohaterów. Urok sztuki, tkwi także w tym, że wśród wielu dobrych scen zbiorowych, możemy wyłuskać równie istotne sceny indywidualne. Teatr Zagłębia nie ucieka od trudnych, przejmujących wydarzeń; to tutaj masowo uciekano do Ameryki, to tutaj na wielką skalę obywał się handel kobietami do domów publicznych - przejmująca opowieść Żydówki Ester Pławner (Edyta Ostojak). Dla równowagi, sporo w przedstawieniu zabawnych, uroczych scen. Młody Janek Kiepura (Jarosław Tyran) jest w Korzeńcu na razie roznosicielem gazet, chłopakiem z pasją do śpiewania, ogłaszającym wszem i wobec, że zostanie kiedyś sławnym na cały świat śpiewakiem. Za sprawą urokliwej scenografii, jest trochę jak byśmy przeglądali przedwojenne fotografie.
Problematyka emigracji jest również istotnym motorem wydarzeń. Szczególnie, gdy uzmysłowimy sobie, na jaką skalę była to emigracja. Szacuje się iż przed wybuchem I wojny światowej udało się z pobliskich Mysłowic przedostać do Ameryki - Ziemi Obiecanej 2,5 milionom Polaków, Ślązaków, Żydów i Niemców. O sile przedstawienia świadczy również zręczność, z jaką potrafi odnieść się do współczesności. Naczelny lokalnej "Iskry", walczy o zwiększenie poczytności gazety w sposób, w jaki nie powstydziłby się obecnie żaden współczesny mu redaktor Sprzedaż tytułu wzrosnąć może tylko za pomocą rozdmuchanej kryminalnej zagadki.
Aktorzy sosnowieckiego teatru potrafią wydobyć ze swoich bohaterów, wszystko to, co sprawia, że Korzeńca pragnie się zobaczyć ponownie.
