Kraków. "Mężczyzna, który pomylił kobietę z kapeluszem" w PWST
29 i 30 listopada o godz. 18 studenci PWST zapraszają na swój dyplomowy spektakl "Mężczyzna, który pomylił kobietę z kapeluszem"
Przedstawienie powstało pod kierunkiem Krzysztofa Globisza, który tak pisał o nim przed premierą: Często spotykałem się z pytaniem, czy istnieją równice w grze aktorskiej w zależności od medium, w którym aktor występuje. Postanowiłem zatem uświadomić studentom sytuację spotkania z tym samym tematem w trzech różnych środkach przekazu: w filmie, w radio i w teatrze.
Wzięliśmy na warsztat tekst bestsellerowej powieści Olivera Sacksa "Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem". Wspólnie z Wydziałem Operatorskim łódzkiej filmówki nakręciliśmy etiudy filmowe z "Mężczyzny" Następnie poprosiłem znakomitego kompozytora muzyki współczesnej Sławomira Kupczaka o nagranie ze studentami audycji radiowej - tak określiliśmy ten etap pracy. W jego wyniku powstał utwór muzyczny bazujący na fragmentach powieści. Trzecią częścią projektu jest spektakl teatralny zrealizowany na podstawie scenariusza opracowanego przez Petera Brooka i Marie-Hélne Estienne. Zajęliśmy się "mózgiem"- planetą uznawaną za niepoznaną (choć nie jest prawdą, że używamy go tylko w 10 %).
Celem pracy, którą rozpoczęliśmy w 2011 roku, było przyjrzenie się możliwościom zróżnicowanie ekspresji aktorskiej w zależności od medium, w którym aktor występuje oraz - i to chyba ważniejsze - przyjrzenie się problemom związanym z chorobami mózgu.
Autor powieści, wybitny neurolog, psychiatra i psycholog Oliver Sacks, sam nazywa siebie "neurologiem romantycznym". Przymiotnik "romantyczny" jest dla mnie, amatora w dziedzinie tak skomplikowanej jak psychiatria, głównym kierunkowskazem w pracy nad tak trudnym i skomplikowanym tematem, jak cierpienie spowodowane urazem mózgu, cierpieniem (choć tego oczywiście nie mogę być pewien) nieraz bardziej odczuwalnym przez bliskich osoby chorej niż ją samą.
Nie chcemy pokazywać patologicznych, klinicznych przypadków schorzeń neurologicznych, nie jesteśmy specjalistami w tej dziedzinie. Spektakl jest raczej próbą napisania poematu o cierpieniu, którego bywamy świadkami .
Pytania zadane przez autora muszą pojawić się w życiu każdego człowieka i tego, który uważa się za psychicznie zdrowego, i tego, który pogrążył się w chorobie mózgu. Być może bowiem to właśnie on zna już na nie odpowiedzi."
