Artykuły

Nagroda Dyrektora Wydziału Kultury w Departamencie Spraw Społecznych Urzędu Miasta Łodzi została przyznana aktorce Mirosławie Olbińskiej za rolę Klitajmestry w spektaklu "I Ifigenia" w reż. Tomasza Bazana.

Agamemnon, chcąc zapewnić powodzenie wyprawie pod Troje, postanawia złożyć córkę w ofierze. Do miasta zwabia ją podstępem - obietnicą małżeństwa. Kiedy fortel zostaje odkryty, Ifigenia zgadza się poświęć swoje życie za cenę społecznej równowagi. Ta nieco melodramatyczna oprawa rodzinnej historii to tylko sztafaż. Znak ironicznego rozpoznania świata, w którym moc boża objawia się, nie w "zbawczej" interwencji bóstwa, ale sile plotki. Dlaczego Ifigenia reżyseruje własną śmierć? Być może kłamstwo najlepiej odsłania mechanizm i rolę ofiary człowieka, fałszywie godzącego się na kompromis jedynie po to, aby ocalić życie [Marta Olejniczak - Teatr Nowy Łódź]

Sytuacja poszukiwania prawdy o sobie. Konfrontacja z tym - co ukryte. Poszukiwanie głębi kłamstwa - w potrzebie ratowanie swojej osoby. Prawda - czyli to, co zwykliśmy uważać o sobie - jest pojęciem względnym - na ile względność ta, daje nam prawo do stanowienia o sobie i innych. Granica prawda-fałsz-kłamstwo staje się tylko indywidualną sprawą wyboru. Wybory wobec siebie, świata i ludzi - ofiara jaką każdy z nas składa. Sytuacja jednego dnia - sytuacja jednostki - sytuacja osamotnienia [Tomasz Bazan - reżyser]

Rodzina atomowa. Miłość ściera się z egoizmem jednostek w walce o przetrwanie. W zdezintegrowanym społeczeństwie, często tylko ofiara potrafi nadać naszemu życiu sens. Sens, którego - mimo zapewnieniom wielu o jego nieistnieniu - niestrudzenie poszukujemy. Nie musi to mieć nic wspólnego z heroizmem. Nie ma bohaterów. Żyjemy osamotnieni w strachu przed śmiercią. Ifigenia odnajduje wyjście ze ślepych uliczek. Tylko czy jej teoria nie jest już wiarą? A jeśli tak, to ile w tym naszej naiwności? [Szczepan Orłowski - dramaturg]