Nic ponad szkolną poprawność
W zaprezentowanym wczoraj w Teatrze Rozmaitości spektaklu pt "Wariaci na lodzie, czyli sala nr 6" zabrakło nie tylko tytułowego lodu, ale i wariatów. Niestety, nikt nie wyszedł poza poprawność.
Przedstawienie jest adaptacją słynnego, niemalże kultowego opowiadania Antoniego Czechowa pt. "Sala nr 6". Jego akcja rozgrywa się na przestrzeni kilku dni w prowincjonalnym szpitalu psychiatrycznym. Tekst autora "Wujaszka Wani" zainspirował już wielu wybitnych twórców; choćby Josefa Hellera ("Paragraf 22"), Kena Kesya ("Lot nad kukułczym gniazdem"), który z kolei stał się podstawą znakomitego filmu Miłosza Formana. Porywając się na "Salę nr 6" młody reżyser Adam Sroka nie miał więc prostego zadania. Zresztą, adaptacje dzieł klasyków nigdy nie należały do łatwych.
Choć spektakl został zrealizowany "po Bożemu", to jednak nie irytował akademizmem inscenizacji. Można powiedzieć, że Sroka wyszedł z tego obronną ręką. Spektakl można bowiem uznać za poprawny. Scenografia była dobrze dobrana, choć może zbyt klasyczna. To jednak zauważa się dopiero wraz z upływającym czasem, kiedy oczy zaczyna męczyć buroszara konwencja dekoracji. Przedstawienie oparte jest na dwóch monologach wariata Gromowa i doktora (w tej roli Andrzej Czernik). Pod ich słowami pulsuje pełna dramaturgia.
Dramaturgia, którą reżyser niepotrzebnie próbował podkręcić hałaśliwą cygańską muzyką. Prowadzeni przez Srokę aktorzy Opolskiego Teatru im. Jana Kochanowskiego prezentowali niezły warsztat. Jednak przejmujące czechowowskie dialogii najdobitniej brzmiały w ustach występującego z nimi gościnnie Sławomira Fedorowicza (w roli Gromowa). Żaden z nich nie potrafił wyzwolić się spod ciężaru tekstu. Siedząc w sali "Rozmaitości" słuchało się przede wszystkim słów napisanych przez wielkiego Rosjanina. O podziwianiu kreacji trudno w tym przypadku mówić.
