Łódź. 8. Dzień Reymonta
Marcel Szytenchelm w sobotę [9 czerwca] po raz ósmy zaprosił łodzian do Lipiec, a lipczan do Łodzi.
Pani Maria do Dnia Reymonta przygotowywała się od miesiąca. - Musiałam uszyć sobie spódnicę, w jakiej chodziły na co dzień chłopki, i znaleźć w szafie odpowiednią bluzkę. A po chustę pojechałam specjalnie na jarmark łowicki - uśmiecha się.
Inne panie też starały się przywołać strojem klimat "Chłopów" i "Ziemi obiecanej". Były kapelusze z kwiatami, wianki, korale, fartuszki i zapaski, ale też długie suknie z odkrytymi ramionami, rękawiczki i parasolki chroniące od słońca. Kilku panów wdziało fraki.
Barwne stroje najpierw wzbudzały zaciekawienie przed Jagiellońskim Ośrodkiem Kultury, gdzie rozpoczął się Dzień Reymonta. Zaczęło się od "Wesela Boryny" zainscenizowanego przez zespół z Lipiec Reymontowskich. Najpierw Jagna broniła się przed obcięciem blond warkoczy, potem żegnała się z matką i innymi pannami, wreszcie niechętnie założyła czepiec i ruszyła w tan ze świeżo poślubionym małżonkiem. Publiczność klaskała do taktu i podrygiwała w rytm ludowych przyśpiewek. Po występie kanadyjskiego chóru Stokrotki, działającego w Toronto pod patronatem Fundacji im. Reymonta, kolorowy tłum ruszył do taksówek, które bezpłatnie zawiozły uczestników zabawy na Dworzec Fabryczny. Na peronie drugim już czekał na nich parowóz z sześcioma wagonami z lat 1880-1920. Najwięcej emocji wzbudzała ogromna czerwono-zielona lokomotywa. - Gorąco tu - skarżył się 4-letni Piotruś, któremu maszynista pozwolił wejść do środka.
Po godz. 15 pociąg retro ruszył do Lipiec, gdzie zaplanowano dalszy ciąg imprezy. Na scenie nad stawem prezentowały się zespoły ludowe oraz Studio Teatralne Słup. Na Dyskotece Reymontowskiej chłopi i mieszczanie z początku XX w. bawili się do godz. 3 nad ranem. Potem pociąg retro zabrał ich z powrotem do Łodzi.
Za rok impreza zostanie powtórzona. - Za mało tego Reymonta w Łodzi - uważa Marcel Szytenchelm. - Przynajmniej raz w roku trzeba sobie o nim przypominać.
