Bez skandalu
Jałowe! Tak, to niestety najwłaściwsze słowo, jakie nasuwa się po obejrzeniu najnowszej premiery Teatru Studyjnego "Preparadise sorry now" wg Rainera Wernera Fassbindera w reż. Grzegorza Małeckiego.
Obyczajowa drastyczność tego spektaklu, obliczona - jak się wydaje - na zszokowanie publiczności, bynajmniej nie spełnia swego zamysłu. Wszystko gdzieś już oglądaliśmy: i akty poniżenia na przemian z przemocą seksualną oraz bezinteresownym okrucieństwem, i świat dziwek, pedałów, alfonsów, kryminalistów, wreszcie przejawy postępującej faszyzacji oraz nietolerancji społecznej, by wymienić tylko niektóre z uporem lansowane motywy sztuki.
Sztampowe zachowania, utrwalone przez kino Fassbinder (reżyser) odwieczne stereotypy "czarnych" charakterów zapewne nie miały istnieć same dla siebie. Przypuszczam, że cała ta świadomie kiczowata estetyka kolażu mogła służyć jako rodzaj, bo ja wiem, prowokacji - może wyzwania dla zgnuśniałych, mieszczańskich gustów publiczności. Mogła... ale w rezultacie tylko na intencjach się skończyło. Fassbinder nie grzeszy poczuciem humoru. To fakt! Szkoda jednak, choć Boże broń, nie jest to nawoływaniem do bagatelizowania problematyki sztuki - że oto łódzkim realizatorom dzieła Fassbindera zabrakło większego wyczucia, jakiegoś dystansu, lekkości, ironii. Jeśli najbardziej nawet posępną karykaturę i przesadę potraktować do końca serio, najpierw staje się śmieszna, a potem już tylko nudna i banalna.
Szkoda tym bardziej, że nazwiska Grzegorza Małeckiego i Tadeusza Woźniaka (autora muzyki) oraz aktorów mogły zapowiadać jeśli nie sukces, to z pewnością interesujący wieczór w teatrze, który, jak udowodnił arrabalowską sztuką "Architekt i cesarz Abisyni" - ma ambicje intrygować, drażnić, skandalizować, poszukiwać...
