Sześć powodów
"Hamlet" w reż. Bartłomieja Wyszomirskiego w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu. Pisze Piotr Przecławski w Panoramie.
Teatr Zagłębia w Sosnowcu zaprezentował w kwietniu premierę "Hamleta" Williama Szekspira. Dramat o duńskim księciu wystawiano tyle razy w tylu miejscach, że aby być najbliżej prawdy należałoby napisać, że jest to najczęściej wystawiany na scenie tekst geniusza ze Stratfordu nad Avonem. Powstawały spektakle genialne i takie, które skwitować można frazą z II-go aktu: "słowa, słowa, słowa". Lecz każdego "Hamleta" zobaczyć warto, nawet te, zrealizowane wbrew intencjom autora.
Spektakl wystawiony w sosnowieckim Teatrze Zagłębia zobaczyć warto dla:
1. Pracy reżyserskiej Bartłomieja Wyszomirskiego, który nie zapanował jeszcze nad całością dramatu, ale w kilku scenach pokazał, że jego realizacja nie jest jedynie poprawnym odrobieniem zadania. Niewątpliwy talent.
2. Przekładu Stanisława Barańczaka, który obwołano genialnym, jak zresztą wszystko co
czynił. Przyzwyczajeni do dawniejszych przekładów, wierniejszych duchowi epoki autora, uderza nas jakby obco brzmiąca kadencja tekstu. Na pewno tekst zyskał na współczesności, brzmi naturalniej, chociaż trochę żal dawnych, zakodowanych w pamięci fraz. Także dla aktorów (nawet jeśli tylko osłuchanych) to nowe wyzwanie.
3. Scenografii, bardzo oszczędnej, surowej, lecz współgrającej z wizją prowadzenia dramatu przez reżysera.
4. Aktorstwa, wyrównanego, bez fajerwerków, ale i puszonych ról. Na wyróżnienie zasługuje Wojciech Leśniak w roli Poloniusza (potwierdza swoją klasę).
5. Hamleta w interpretacji Mariusza Zaniewskiego [na zdjęciu]. To aktor o znakomitych warunkach scenicznych, stworzony do ról z wielkiego repertuaru. Żeby tylko za bardzo nie zapatrzył się na Michała Żebrowskiego, zwłaszcza, że jest do niego podobny.
6. Wysiłku całego zespołu Teatru Zagłębia dowodzącego, że trzeba mieć marzenia.
