Myśleć Szekspirem
Książka "Morze i Zwierciadło" to, jak głosi podtytuł, "Komentarz do "Burzy" Szekspira", ale zasługuje na zainteresowanie nie tylko teatrologów, lecz również wielbicieli poezji. Autorem tego poetyckiego przecież, a nie literaturoznawczego tekstu jest jeden z najwybitniejszych poetów XX wieku Wystan Hugh Auden (1907-1973).
"Burza", powstała w 1611 roku - a więc w tym samym, co "Opowieść zimowa" - i jest ostatnią sztuką Williama Szekspira. Jako taka uchodzi za literacki testament zmarłego pięć lat później dramaturga. "Morze i Zwierciadło" zostało napisane w latach 1942 - 1944, czyli po przeprowadzce Audena z Anglii do Stanów Zjednoczonych wraz z przyjacielem Christopherem Isherwoodem, autorem powieści "Pożegnanie z Berlinem", na podstawie której Bob Fosse nakręcił w 1972 roku głośny film "Kabaret". Mierząc się z tym najbardziej w dorobku Szekspira zagadkowym dziełem, Auden rzucił na szalę cały swój talent. I doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że mierzy się z pisarzem genialnym, z arcypoetą. Odważył się mówić Szekspirem. Żeby mówić Szekspirem, musiał jednocześnie myśleć Szekspirem.
Każdy z monologów Audena: już to postaci pierwszoplanowych "Burzy" - Prospera, Ariela bądź Kalibana, już to drugoplanowych - Antonia, Ferdynanda, Stefana, Gonzala czy Trinkula to osobny, odrębny, w pełni autonomiczny utwór. To także autentyczny popis literackiego rzemiosła, a nawet - zapierający dech w piersiach fajerwerk sztuki poetyckiej.
Sam autor określił "Morze i Zwierciadło" mianem swojej "ars poetica", tak więc w tym tekście należy szukać klucza do świata jego wyobraźni.
