Nowy Mrożek
Od czasu do czasu na łamach prasy pojawiają się wynurzenia klimakterycznych pańć i zapóźnionych w rozwoju młodzieńców, protestujących przeciwko graniu sztuk Mrożka. Tak jakby można było z dnia na dzień odpisać na straty twórczość wybitnego dramaturga i zastąpić ją... Właśnie: czym?... Pozbyć się Mrożka niepodobna. Każda jego sztuka zasługuje na uwagę. Mamy bowiem do czynienia z profesjonalistą, stale odświeżającym swój warsztat. Pisze się niekiedy o Mrożku - "klasyk". Jest to jednakże klasyk żywy i nie dyskontujący dotychczasowych osiągnięć. Dlatego obok sztuk świetnych ("Emigranci") zdarzają się w dorobku Mrożka utwory słabsze. Nie zawsze, szukając nowego podejścia do tematu, dramaturg znajduje, za pierwszym razem najlepsze rozwiązanie... "Letni dzień" nie jest podobny do żadnego z dotychczasowych tekstów scenicznych autora "Pieszo". Sytuacja z Becketta. Dialog z Pintera... Błyskotliwość i dowcip dialogu kontrastuje z postaciami, które mają za zadanie jedynie zilustrować myśli pisarza. Są tezami, rozpisanymi na trzy głosy: Uda, Nieuda i Damy. Gra z rzeczywistością zastąpiona zostaje pozorowaną akcją, toczącą się wszędzie i nigdzie. Grać tezy autorskie to bardzo trudne zadanie. Wszystko, co utrwala się w pamięci widzów, pochodzi od aktorów. Dlatego z uznaniem trzeba myśleć o bardzo umiejętnie i cienko rysującej sylwetkę Damy Magdalenie Zawadzkiej; o supereleganckim Udzie - Andrzeja Łapickiego, prowadzącym konwersację z lekkością i finezją dialogu w jednoaktówce Musseta ("Drzwi muszą być albo otwarte, albo zamknięte") i wreszcie o Nieudzie - Jana Englerta: sprawdzanie technicznych możliwości aktora, przechodzącego od scen nieodparcie komicznych po rejestry prawdziwego dramatu... Reżyseria Dejmka, wysuwając na plan pierwszy aktorskie wartości spektaklu, uczyniła traktat Mrożka o naturze ludzkiej bardziej atrakcyjnym. W powodzeniu przedsięwzięcia ma także znaczny udział Krzysztof Pankiewicz, parodiujący raj, do którego wchodzi się ze sznurem wisielczym w kieszeni.
