Szekspir w telewizji
Dobrze się stało, że w roku szekspirowskim - teatr o największej widowni - Teatr TV - pokazał milionom widzów jeden z najwspanialszych, a jednocześnie najtrudniejszych do zagrania dramatów wielkiego pisarza - "Burzę". Znakomicie się stało, iż spektakl "Burzy" w reżyserii Krystyny Skuszanki okazał się premierą wybitną, jedną z najwybitniejszych w telewizji w ciągu ostatnich miesięcy.
Telewizyjna "Burza" nie uroniła nic z wielkości Szekspira, z piękności tej filozoficznej opowieści, co więcej - osiągnęła kształt oryginalny i własny, odrębny od widowiska teatralnego. Reżyser TV - Kazimierz Oracz wykorzystał inteligentnie nie natrętnie, techniczne środki telewizji, jak możliwość nakładania obrazu, zamglenia kadru - do sugestywnego pokazania świata czarów i duchów. Współpraca reżysera TV z inscenizatorką Krystyną Skuszanką pozwoliła na znakomite wypunktowanie najważniejszych fragmentów tekstu, na skondensowanie akcji. Świetnie dobrani wykonawcy stworzyli plastyczne sylwetki ludzi mądrych i podłych, śmiesznych i tragicznych. Bronisław Pawlik w roli Kalibana był zarazem żałosny i groźny, śmieszny i budzący współczucie. To świetnie opracowana rola tego artysty. Jerzy Kaliszewski jako Prospero miał mądrość i gorycz człowieka o wielkim formacie moralnym. Pozostali wykonawcy również znakomicie mówili tekst, nasycili swe role prawdą. Druga część spektaklu wydała mi się lepsza od pierwszej, rozegranej trochę w zbyt wolnym tempie.
Reasumując - wydaje mi się, iż spektakl "Burzy" był jedną z najlepszych telewizyjnych prezentacji utworów Szekspira. Utworów - uznanych, jak wiadomo, ze względu na swe cechy - (liczne obsady, konieczność rozbudowanego tła) za nietelewizyjne. Jest więc sukcesem Teatru TV, iż udało mu się pokazać "Burzę", oczywiście inną niż w normalnym teatrze, ale jednak wielką, o nieuproszczonym kształcie i nie pomniejszonym formacie. A może by tak zaryzykować pokazanie telewizyjnego "Hamleta"?
