Artykuły

Operacja się udała, pacjent dogorywa. Słynna od roku już "Operacja 1001", operacja Frombork, setki a potem tysiące młodzieży harcerskiej, alerty, pamiątkowe plakiety, entuzjazm itp. Czekało się jeszcze, kiedy poeci zaczną pisać o tym wszystkim wiersze i pieśni, jak to gród Kopernika otrząsa się z pyłu zapomnienia, by znów zabłysnąć nowym blaskiem. Zabytkowa, pięknie usytuowana katedra, koncerty organowe, wieża Kopernika. A u stóp wzgórza malutkie, zapyziałe, obojętne na wszystko, wyludnione miasteczko. Ktoś się wreszcie tym miasteczkiem zainteresował, ktoś wyciągnął do niego rękę, miasteczko praktycznie tej pomocy nie przyjęło. Cementu nie ma, kabla nie ma, spycharki nie ma, odpycharki nie ma. Pozostają gorące serca i łopaty, zupełnie jak wtedy, kiedy z pomocą gorących serc zwalczało się i mróz i w ogóle wszystko co trzeba było zwalczać.

Program z cyklu Siedem Milionów Młodych zatytułowany właśnie "Operacja 1001" wziął na warsztat akcję harcerską i jej wyniki. Smutny bilans zmarnowanych godzin pracy bez pracy, bilans nie wykonanych zamierzeń i - co najważniejsze a w reportażu bardzo wyraźnie podkreślone - moralne skutki całej zabawy: zobojętnienie, zniechęcenie, lekcja braku zaufania i nauczka na przyszłość. Sposób organizowania akcji, stosunek miejscowych władz do tego przedsięwzięcia, sceptycyzm mieszkańców miasteczka - wszystko to jest dość przerażające, zwłaszcza że dzieje się w czasie trwania Międzynarodowego Roku Turystyki i że we Fromborku, przecież Frombork na mapie turystycznej Polski powinien znaleźć szczególnie eksponowane miejsce. Na końcu świata, bo na końcu świata, ale dojazd jest ładny, i lądem i wodą. Byłem tam w ubiegłym roku, ksiądz oprowadzał grupę przyjezdnych po katedrze, posłuchaliśmy organów. Na rzetelną obsługę turystów nastawiona jest we Fromborku tylko parafia.

Reportaż "Operacja 1001" nie był adresowany do nikogo, to znaczy do wszystkich i wypada mieć nadzieję, że obejrzały go odnośne czynniki z odnośnych szczebli. W programach publicystycznych ostatniego tygodnia "Operacja 1001" zajęła szczególne miejsce, mimo że ten właśnie tydzień był wyjątkowo bogaty, różnorodny, zwłaszcza w zakresie rozrywki i teatru. Teatr TV odniósł zresztą szczególny sukces wystawiając "Króla Edypa" Sofoklesa w reżyserii Jerzego Gruzy. Nie jestem pewny, ale wydaje się, że spektakl jest utrwalony, istnieje więc możliwość powtórzenia go w niezmienionej formie z niezmienionym, doskonałym Holoubkiem w roli tytułowej.

Wygląda na to, że sezon w telewizji można już uznać za otwarty, wszyscy widocznie powrócili z urlopów, wypoczęci i pełni pasji twórczej, ruch w interesie olbrzymi. Na antenie Kraków, Łódź, Poznań, Warszawa - reportaże, inscenizacje własne, całe bloki interesujących programów, całe galerie ciekawych postaci od prof. Estreichera aż po Janusza Osękę. Wszystko jakieś takie odświętne, prawie tak jak w szkole na początku roku szkolnego. Nawet "Giełda Piosenki" odświeżyła swoją formę, ubyło wieloosobowe, zazwyczaj zbyt uprzejme jury, zamiast tego dyżurny krytyk. Terpiłowskiemu zafundowano Sekretariat (mógł Kobiela mieć Personel, może Terpiłowski mieć Sekretariat) piękny Sekretariat, wspaniały, stokroć bardziej interesujący od Szefostwa. Skoro już jesteśmy przy temacie: wraz z licznymi korespondentami Giełdy, domagamy się krzesła dla Sekretariatu, żadnych wykrętów, że chodzi tu o mini płaszczyk do wiadomości nie przyjmujemy. Oczywiście, zdajemy sobie sprawę z obiektywnych trudności: zapotrzebowanie, dziesięć podpisów, zgoda księgowości i Witolda Fillera, potem jeszcze transport. Z krzesłem sprawa na pewno nieprosta, jak z tym cementem we Fromborku, ale póki co - szef Mógłby się zdobyć na odrobinę galanterii i odstąpić swoje, dość się jeszcze w życiu nasiedzi. I druga sprawa: publiczne odczytywanie listów do redakcji, tak dla śmiechu gawiedzi, z podkreśleniami błędów językowych i stylistycznych - to naprawdę smutna zabawa. Ale jeszcze smutniejsza będzie, proszę szefa, kiedy się ktoś nareszcie dobierze do poniektórych tekstów pańskich piosenek.