Piekło II
Czy więcej intrygi czy miłości w dramacie Schillera "zobaczonym" przez Waldemara Zawodzińskiego w Teatrze im. S. Jaracza w roku 2004? Oczywiście to pytanie retoryczne. Gry i zabawy tzw. wysokich sfer misternie splatają w układy i punkty odniesienia emocje i politykę. I to jest norma w społeczeństwach wolnych, w których nieograniczone możliwości działania pozwalają na wszystko - byle z oczekiwanym skutkiem. Ale dramat pokazuje, że w tym mechanizmie wzajemnych powiązań służących zdobyciu władzy może jednak coś fatalnie zazgrzytać. Precyzyjnie uplecioną intrygę pozwalającą zadowolić wszystkich w tzw. układzie nagle obnaża z tragicznym finałem zaskakująco silna fascynacja premierowicza córką ubogiego skrzypka. No i wszystko się sypie... Ale kto mógł przypuszczać, że junior ma poczucie odpowiedzialności! Zwłaszcza w naszych czasach, jako że reżyser i autor dekoracji w jednej osobie posługując się nowym tłumaczeniem (Józefa Balińskiego) nie tylko odrywa wypadki na dworze książęcym od tzw. epoki, ale wręcz pokazuje ich niebywałą aktualność.
Tyle że Schiller, a za nim realizatorzy spektaklu, wszelkie skutki intryganctwa przekładają wprost na losy ludzkie, dowodząc, że tam gdzie jest kat, musi być i ofiara. Obserwujemy, jak dwór zdecydował o życiu jednostek...
Nieczęsto w teatrze tak wielka odpowiedzialność jak w "Intrydze i miłości" w reż. Waldemara Zawodzińskiego spoczywa na scenografii, reżyserii światła i grze zespołowej. Pałac czy też nowoczesny, wyrafinowany plastycznie, apartament zbudowany jest z aluzyjnych podświetlanych tafli łączących w wystroju detali "stare" z "nowym". W tej scenerii rozgrywa się dramat nicujący stosunki między ludźmi od samej góry po dół. Zamiast deklaracji politycznych mamy trudne decyzje. Jakże trzeba wiele umieć, by to zagrać! I grają: Halina Skoczyńska jako Lady Milford (wybitna rola), Anna Sarna, Kamil Maćkowiak, Dariusz Siatkowski, Aleksander Bednarz, Mariusz Słupiński, Bogusława Pawelec, Bogusław Suszka, Michał Jarmicki.
[data publikacji artykułu nieznana]
