Opera na sucho
Teatry operowe często pragną zadziwić publiczność wystawnością lub oryginalnością inscenizacji, tymczasem o wiele większe wrażenie robi wybór utworu zapomnianego, mniej znanego, który nawet bez efektownych kostiumów i dekoracji może dostarczyć niezapomnianych wrażeń - po prezentacji opery Feliksa Nowowiejskiego "Legenda Bałtyku" w wykonaniu Polskiej Orkiestry Radiowej, Chóru Filharmonii Narodowej i solistów, pisze Bronisław Tumiłowicz w Przeglądzie.
Taki był wieczór otwierający nowy sezon koncertowy Polskiej Orkiestry Radiowej, na którym zaprezentowano operę Feliksa Nowowiejskiego "Legenda Bałtyku", dzieło powstałe w 20-leciu międzywojennym i stanowiące artystyczną konstatację polskiego przywiązania do ojczystej ziemi i uzyskanego wówczas dostępu do morza. Dość powiedzieć, że arię z tej opery wprowadził do swojego repertuaru sam Jan Kiepura.
Miejsca w radiowym Studiu Koncertowym im. Witolda Lutosławskiego zapełniły się do ostatka, choć "Legendę Bałtyku" zagrano i zaśpiewano w czystej, "oratoryjnej" formie, a śpiewacy stali nieruchomo przy pulpitach. Zachwyciła wszystkich pięknymi melodiami, gęstym brzmieniem orkiestry, ciekawymi rozwiązaniami kompozycyjnymi. Usłyszeliśmy znakomitych solistów, a że tenor i bas pochodzili ze Lwowa, dodawało to smaczku mocno patriotycznej wymowie tego arcypolskiego dzieła. Odnotować należy retransmisję radiową opery na cały świat i zapowiadaną przy okazji płytę z tym jeszcze nigdy nienagranym w całości utworem Nowowiejskiego. Brawa dla Polskiej Orkiestry Radiowej i jej szefa Łukasza Borowicza.
Feliks Nowowiejski, "Legenda Bałtyku", opera w trzech aktach, Polska Orkiestra Radiowa, Chór Filharmonii Narodowej i soliści pod dyrekcją Łukasza Borowicza, wykonanie koncertowe w Studiu Koncertowym im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, 18 września 2011, retransmisja w Programie II Polskiego Radia 25 września 2011.
