Artykuły

Spektakl powstał na podstawie utworu hiszpańskiego dramatopisarza Alfonso Sastre. Premiera 23 lipca.

Marek Wrona, reżyser "Kruka", tak mówi o sztuce: "Ten dzień okazał się wyjątkowy, nie tylko ze względu na powracające wspomnienia. Oto bowiem, zupełnie niezapowiedzianie, odwiedzają Juana przyjaciele, których przecież nie zamierzał gościć. Na dodatek twierdzą, że otrzymali od niego zaproszenie. Zupełnie jak rok wcześniej Te same gesty, stroje, muzyka Czy ktoś postanowił czwórce przyjaciół spłatać figla, przywołując idealnie tamtą noc? Wzruszyć, przestraszyć, może napomnieć? Czy śni im się zbiorowy sen, czy Laura nadal żyje?

Alfonso Sastre wprowadza nas w inny wymiar, trochę jak z filmu grozy, w świat, w którym zdaje się nam, że na wiele rzeczy mamy wpływ. Czy jednak na te, na których najbardziej nam zależy? Jak często zdarza nam się przeżywać chwile, które już przeżyliśmy?

W "Kruku" odnajdziemy nie tylko z mistrzostwem przeprowadzone narastanie niepewności i strachu, ale także sytuacje, które nawet człowieka twardo stąpającego po ziemi mogą doprowadzić do przerażenia i obłędu".

***

Alfonso Sastre, ur. 20 II 1926, Madryt, dramatopisarz hiszpański, autor utworów pacyfistycznych oraz o problematyce moralnej (Muerte en el barrio), a także sztuk o tematyce sensacyjnej (Kruk).

Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza zainaugurował działalność 24 lutego 1985 roku w Zakopanem premierą "Witkacy-Autoparodia. Niesmaczny góralsko-ceperski skecz Zakopiańczykom (prawdziwym?) poświęcone". Zespół Teatru chciał w ten sposób uczcić setną rocznicę Urodzin swego Patrona.

Założyciele to absolwenci Wydziału aktorskiego i reżyserii dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Złączyło ich dążenie do artystycznej samodzielności, chęć wspólnego tworzenia od podstaw teatru otwartego, funkcjonującego w przymierzu z widzem. Teatru tworzonego w myśl zasady- "tu i teraz".

Chęć dążenia do prawdy i bunt wobec szarej rzeczywistości, spowodowały pragnienie stworzenia właśnie w Zakopanem teatru artystycznego, metafizycznego i potrzebnego. Nieprzypadkowo więc St. I. Witkiewicz (1885-1939) - postać tajemnicza, owiana legendą - malarz, dramatopisarz, filozof, teoretyk teatru, człowiek sztuki, związany przez znaczną część życia z Zakopanem, został patronem miejsca, które ma pełnić rolę centrum kulturalnego w turystycznej miejscowości.

Twórczość i refleksja nad życiem Witkacego jest główną inspiracją w kształtowaniu propozycji artystycznej zakopiańskiego Teatru. Jego teoria sztuki jest prowokacją do teatralnych wypowiedzi. Witkacy pragnął, by sztuka dawała przeżycie "dziwności istnienia" i doświadczenie jedności z samym źródłem istnienia w dynamicznym napięciu wobec lęków współczesnego człowieka. Teatr realizuje swoje założenia przez takie harmonijne połączenie wszystkich elementów przedstawienia, by tworzyły nową metafizyczną wartość - "jedność w wielości."