Ożywczo i spontanicznie
"Chicago" w rez. Macieja Korwina z Teatru Muzycznego w Gdyni na 12. Bydgoskim Festiwalu Operowym. Pisze Magdalena Krzyńska w Gazecie Pomorskiej.
Z pewną dozą niedowierzania wybierałam się na kolejny, trzeci festiwalowy spektakl w Operze Nova, jakim był prezentowany przez Teatr Muzyczny z Gdyni - musical "Chicago".
Bo cóż mogłoby mnie zaskoczyć po słynnej filmowej wersji nakręconej w 2002 roku w reżyserii Roba Marshalla, kipiącej od złota, brylantów, cekinów, brokatów i innych kosztowności, cud kostiumów i największych gwiazd amerykańskiego show-biznesu grających główne role? A jednak!
Okazuje się, że wystarczą czarno-białe kostiumy, metalowe rusztowanie, schody, trochę dymu i świateł. Jeśli jest POMYSŁ na spektakl. Znakomita reżyseria Macieja Korwina i rewelacyjna choreografia z elementami pantomimy Jarosława Stańka sprawiły, że ogląda się przedstawienie z zapartym tchem. Autentyczna historia o dwóch cynicznych morderczyniach ze zdeprawowanego w latach 20-tych Chicago, stała się pretekstem do napisania musicalu - formy kojarzonej z tańcem i humorem! Dzieło samo w sobie, autorstwa Johna Kandera (muzyka) oraz Freda Ebba i Boba Fosse'a (libretto), stwarza ogromne możliwości realizatorskie, które tu w pełni zostały wykorzystane. Żywiołowy ruch, taniec, śpiew, rewia i prawdziwy teatr w jednym, ożywcza spontaniczność i świeżość, każda postać żyjąca własnym życiem, pełny profesjonalizm - to tylko niektóre elementy tego artystycznego zjawiska.
Dwie wspaniałe role żeńskie - Dorota Kowalewska Jako Velma Kelly i Tamara Arciuch jako Roxie Hart, obie z pięknymi głosami, świetnie tańczące; cudny Andrzej Śledź jako Amos Hart. Właściwie należałoby wymienić wszystkie nazwiska, nie zapominając o towarzyszącym i grającym na scenie zespole muzycznym pod kierunkiem Dariusza Różankiewicza.
Wygląda na to, że założony przez Danutę Baduszkową w latach zamierzchłego PRL-u Teatr Muzyczny w Gdyni wyrasta na obecnie wiodącą w Polsce placówkę.
Na zdjęciu: scena ze spektaklu.
