Mocno i do bólu
"Straż porządkowa - kompromis z teatrem" w reż. Uli Kijak z PWST we Wrocławiu na Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Awangardowych Pestka w Jeleniej Górze. Pisze Petr w portalu jelonka.com.
Wczoraj w Jeleniej Górze skończył się W ramach finału, można było m.in. zobaczyć spektakl pt.: "Straż porządkowa - kompromis z teatrem" w reżyserii Uli Kijak, opracowany na podstawie dramatów Tadeusza Różewicza."Straż porządkowa - kompromis z teatrem" odbyła się wczoraj o 17.30 w Sali Nova JCK przy ulicy 1-go Maja 60. Tak samo, jak to było w przypadku innych sztuk wystawianych w ramach "PESTKI", i tym razem na spektakl przybyła tłumnie zebrana publiczność, która - co ciekawe, nie do końca publiczność stanowiła. Co mamy przez to rozumieć? To, że "Straż porządkowa - kompromis z teatrem" angażuje w swoją strukturę zarówno aktorów, jak i widzów, przez co nie tyle spektakl obserwujemy, ile bierzemy w nim czynny udział.
Sztuka powstała na podstawie dramatów Tadeusza Różewicza. Należy jednak podkreślić, że sama w sobie dramatem nie jest, a "przedstawieniem dramatów" konkretnych postaci, które stanowią odzwierciedlenie ludzi wchodzących na rynek pracy. Osób, którym przyszło borykać się z całą gamą problemów i barier stawianych przed kimś, kto rozpoczyna karierę zawodową czy to w pracy aktora (kontekstem są tutaj choćby odtwórcy głównych ról, studenci PWST we Wrocławiu), czy informatyka, prawnika, fotografika, kucharza, ślusarza itd.
- Ideą spektaklu jest ukazanie dramatów ludzi, którzy próbują, lub dopiero zaczną próbować przebić się na rynku pracy. W sztuce tej, występują młodzi aktorzy, studenci będący nadzieją polskiego teatru, którzy już wkrótce zmierzą się z brutalną rzeczywistością, będą zmuszeni do poszukiwań swojego miejsca w aktorstwie. Nie o aktorstwo jednak tu chodzi, ale o ukazanie problemów dotyczących nas wszystkich wykształconych w najróżniejszych zawodach, którym ciągle broni dostępu jakaś tam "Straż porządkowa" - mówiła nam Ula Kijak, reżyser sztuki.
"Straż porządkowa - kompromis z teatrem" to sztuka ciekawa nie tylko dlatego, że dotycząca trudnej codzienności dzisiejszej Polski i młodych Polaków, ale i pod względem formalnym. W spektaklu tym humor, poezja, ironia i sprzeczność miesza się z realizmem i gorzką refleksją o otaczającym nas świecie korupcji, komercji, prywaty czy kolesiowstwa. Świecie, w którym nie liczą się umiejętności i kompetencje lecz układy i układziki. Ogląda się świetnie, ale przełknąć trudno.
- Mocne, inteligentne i do bólu prawdziwe. Szczególnie dla takich jak ja, którzy dopiero co ukończyli studia, wrócili do domu i pozostają na bezrobociu. W kieszeni, mamy wyróżnienia i dyplomy, ale co z tego? To nic nie znaczy, żaden atut w konfrontacji ze "Strażą porządkową". I o tym ta sztuka mówi - ocenił wczoraj Mateusz Bigus, jeden z uczestników spektaklu.
