Udane "Ptaki"
"Ptaki" Arystofanesa mają już bardzo bogatą tradycję we współczesnym polskim teatrze i właściwie są jedną z niewielu sztuk z repertuaru starożytności, które przetrwały do dziś "w dobrej formie". Dzieje się tak dlatego, że jest to sztuka o walorach ponadhistorycznych, dziać się może zawsze i wszędzie.
W Teatrze Powszechnym, który wystawił obecnie komedię Arystofanesa, tę jej ponadczasowość i nieprzemijającą aktualność symbolizuje zawieszona nad sceną makieta Pałacu Kultury. To zresztą jedyny chyba symbol tak jednoznaczny. Nie ma tu na szczęście łatwego epatowania aluzjami i kabaretowego "mrugania do widza". Ryszard Major (znany dotąd jako reżyser w teatrach studenckich) unikając tych płycizn, nadał przedstawieniu tempo i rozmach, wspomagany przez scenografa Jana Banuchę, który wybudował na scenie bardzo piękne ptasie królestwo.
Historia dwóch ateńskich prostaczków, zmęczonych życiem wśród ludzi i rozzłoszczonych postępkami bogów, prostaczków którzy usiłują poza ludzkim i boskim stworzyć nowe państwo - ptasie, opowiedziana jest zgodnie z duchem współczesnego teatru komediowego - z muzyką, z piosenkami. Nabiera przez to tempa i swoistej poetyckości. Szczególnie, że muzyka Krzysztofa Szwajgiera jest naprawdę przednia.
Być może teatry lubią powracać do "Ptaków" tak często także z innej przyczyny. Jest to mianowicie sztuka, która może dać prawdziwą satysfakcję aktorom. Nawet najmniejsza rola ma tu bardzo wyrazisty charakter, co najlepiej widać w II części przedstawienia. W brawurowych epizodach biorą w niej udział wszyscy członkowie zespołu aktorskiego. W pamięci pozostaje przede wszystkim świetna kreacja Franciszka Pieczki (Pistetajros), ale warto wiedzieć, że w przedstawieniu tym występują także tak świetni aktorzy jak Bronisław Pawlik, Władysław Kowalski, Gustaw Lutkiewicz, Kazimierz Kaczor oraz cała grupa młodzieży aktorskiej.
Nie trzeba chyba dodawać, że ta druga, po "Śmierci Dantona", premiera w Teatrze Powszechnym jest także sukcesem tego teatru.
