Artykuły

"A komórka dzwoni" w reż. Norberta Rakowskiego w Teatrze Współczesnym w Szczecinie. Pisze Agata Pasek w portalu stetinum.pl

"A komórka dzwoni" Sary Ruhl urzekła szczecińską publiczność. Spójny tekst, spójna forma i świetne kreacje aktorskie - przepis na dobrą sztukę.

Szczeciński Teatr Współczesny i reżyser Norbert Rakowski jako pierwsi w Polsce wzięli na warsztat tekst amerykańskiej pisarki. Osadzona we współczesnych realiach sztuka jest zabawną metaforą uzależnienia człowieka od technologii. Prosta na pierwszy rzut oka historia ok. 40-letniej kobiety, która staje się jedynym świadkiem śmierci obcego sobie człowieka, a następnie wchodzi w posiadanie jego telefonu komórkowego, jest w rzeczywistości wielowarstwowym studium ludzkiej natury, moralności i szczerości.

Główna bohaterka Jil ( w tej roli Joanna Matuszak) przez cały spektakl przywdziewa różne maski. Odbierając komórkę staje się kimś w rodzaju łącznika między światem żywych i umarłych. Ma od teraz jeden cel: podtrzymać pamięć o zmarłym właścicielu telefonu i wbrew wszelkim przesłankom, uczynić go dobrym człowiekiem. Jil szuka zbawienia dla niego ale też dla siebie, przekraczając momentami granice wszelkiej etyki. Nagle etyka staje się pojęciem chwiejnym, naginanym i subiektywnym. Jil wierząc głęboko w słuszność swoich kłamstw i w misję, która ma na celu uszczęśliwienie wszystkich, zapomina o sobie, o swojej autentyczności. - W sztuce Sary Ruhl znajdziemy wszystko, co współcześnie dotyka relacji międzyludzkich: brak komunikacji społecznej, poczucie osamotnienia, tęsknotę za miłością, uzależnienie od współczesnej technologii. Żyjąc w takim świecie, próbujemy się w nim odnaleźć. Zbudować sobie jakąś osobowość i ułożyć świat tak, byśmy czuli się w nim choć odrobinę szczęśliwi i w miarę bezpieczni - mówi reżyser.

Wielkim atutem sztuki jest obsada, a zwłaszcza kreacja matki zmarłego, którą gra Ewa Sobiech i wcielającej się w wiele postaci Małgorzaty Klary. Scenografia utrzymana jest w estetyce amerykańskiego malarza - Edwarda Hoppera.