Artykuły

SCENA Propozycji Dramaturgii Współczesnej Teatru Nowego ma nową zasługę. Po utorowaniu drogi na scenę kilku sztukom polskich autorów współczesnych, zaprezentowała teraz na otwarcie nowego sezonu utwór zasługujący na uwagę nie tylko ze względu na swą problematykę i umiejętność jej żywego przedstawienia, lecz także ze względu na autora. Okazał się on pisarzem, któremu, można rokować w teatrze dobrą przyszłość.

Jest nim Andrzej Szypulski, autor licznych słuchowisk radiowych i współautor serialu "Stawka większa niż życie", scenarzysta filmowy i telewizyjny. Napisał sztukę telewizyjną na konkurs Zarządu Głównego Ligi Kobiet i otrzymał za ten utwór nagrodę. Tekst opublikowany został na łamach "Dialogu", ale żaden teatr nie kwapił się, jak dotąd, do jej wystawienia. Może zniechęcała teatry nazbyt telewizyjna forma sztuki? A Teatr Nowy zaryzykował. I wygrał.

SZTUKA podejmuje problem życia współczesnej kobiety, która musi godzić swoje obowiązki zawodowe z życiem rodzinnym i zajęciami domowymi. Jest to kwadratura koła, wiemy o tym wszyscy. Jak ją rozwiązać? Bohaterka dramatu Szypulskiego, docent, która robi karierę i jest człowiekiem bardzo energicznym, zdecydowanym, utalentowanym, wybrała pracę. Wyrzekła się dziecka, domu, męża traktuje jak coś w rodzaju ozdóbki na choince, odprężenia, relaksu w chwilach, kiedy chce wypocząć. Ma zresztą także mały flirt "na boku", skoro nie znajduje pełnego zadowolenia w pożyciu małżeńskim. Bardzo męska kobieta, bardzo nowoczesna, bardzo sprawna.

Ale czy szczęśliwa? Oto jest pytanie, które stawia autor swej bohaterce i stawia je publiczności.

I druga kobieta: szczęśliwa żona i matka, która musi się wyrzec pracy zawodowej, gdyż nie jest w stanie sprostać swym obowiązkom rodzinnym i domowym bez naruszania dyscypliny pracy w instytucie naukowym. Ona także musi dokonać wyboru. I wreszcie trzecia, która marzy o dziecku, ale nie może go mieć. Stąd tragedia, próba samobójstwa itp.

Czy możliwy jest rozsądny kompromis w życiu współczesnej kobiety pracującej? Jak pogodzić te wszystkie obowiązki, jakie niesie cywilizacja i całkowita przemiana życia i obyczajowości kobiety w stosunku do tego, co było jeszcze nie tak dawno, co wszyscy jeszcze pamiętamy?

PRZEDSTAWIENIE, które wyreżyserował Wojciech Zeidler, jest żywe i ciekawe. Można tu już bowiem mówić o przedstawieniu, gdyż aktorzy zarysowują wyraźne postacie, nie ograniczając się tylko do czytania samego tekstu.

Co dalej z tekstem Szypulskiego? Czy pozostanie tylko sztuką telewizyjną, czy też po konfrontacji z widzami na Scenie Propozycji dostanie się na normalną scenę?

Bo powodzenie tej sztuki zapowiada żywość i długotrwałość dyskusji, jak wywiązuje się zawsze w Pałacyku Szustra po jej prezentacji.