Sukces teatru Tadeusza Kantora w stolicy Włoch
Rzym, 26 lipca
(W) "Spektakl nadzwyczajny, który koniecznie trzeba zobaczyć" - tak anonsuje nazajutrz po rzymskiej premierze "Umarłą klasę" kantorowskiego teatru "Cricot" rzymski dziennik "Messaggero" w swej rubryce kulturalnej. Krakowski teatr Tadeusza Kantora jest w tych dniach wszechobecny w Rzymie: piszą o nim wszystkie rzymskie dzienniki. "Umarła klasa" stała się wydarzeniem rzymskiego lata teatralnego już po pierwszych dwóch spektaklach.
Rzymska premiera w Teatrze Tenda na Piazza Mancini zakończyła się niezwykłą - nawet jak na impulsywną widownię włoską - owacją dla twórców tego wspaniałego spektaklu najpierw niekończące się oklaski, nie pozwalające aktorom i reżyserowi na zejście ze sceny, potem gdy zespół niknie już za kulisami - oklaski jeszcze intensywniejsze.
Aż wreszcie na scenę wchodzi siwiuteńki, 86-letni Paolo Milano, czołowy krytyk włoski i europejski, współpracownik "Espresso II Libro" - idzie za kulisy, zza których raz, jeszcze wyciąga aktorów i reżysera, obejmuje Kantora, bije brawo wraz z widzami spektaklu.
"Tłumy widzów i ich entuzjazm także w Rzymie dla "Umarłej klasy" Kantora i jego słynnego już zespołu polskich aktorów "Cricot II" z Krakowa - pisze środowa "Unita". - Przedstawienie wystawiane było w połowie teatrów Europy, a zespół Kantora jeszcze nie otrząsnął się z triumfu jaki odniósł na festiwalu w Caracas za oceanem. Niedawno "Cricot II" odwiedził Florencję i Mediolan. Teraz gości w rzymskim teatrze Tenda, gdzie znajduje owacyjne potwierdzenie swej wysokiej pozycji."
"Każdy z nas nosi w sobie od dziecka swoją wizję teatru - mówi mi włoski reżyser argentyńskiego pochodzenia, Giulio Salinas - ale to jest teatr w jego najczystszej formie, teatr, który jest snem i sen, który jest teatrem".
"Niestety jeszcze tylko cztery dni teatru Kantora w Rzymie" - piszą dzienniki włoskie w drugim zaledwie dniu spektaklu, 6 dni, 6 przedstawień to - jak na rzymskie lato teatralne w teatrze Tenda - dużo. Inne, znane zespoły teatralne z całego świata zmieściły się w dwóch spektaklach. Ale żaden nie wzbudził takiego entuzjazmu jak "Cricot II" Kantora.
