Katowice. Performance w Korezie
Nad drzwiami do biura w Teatrze Korez zawiśnie Obraz Ewy Ludwig. Mirosław Neinert, szef Korezu, przyjął go tylko w depozyt. Artystka może jeszcze dzieło zniszczyć. Performance trwa.
Sobota [16 kwietnia], kwadrans po godz. 15, w Górnośląskim Centrum Kultury odbywają się targi zdrowia. Jest gwarno i duszno. Na piętrze w Korezie zebrała się grupka kilkunastu osób. Obraz wisi na ścianie. Publiczność ogląda na wideo, jak powstawał. Na podłodze pod Obrazem leży nóż. Ludwig na tle zdeformowanych, okaleczonych ciał, brutalnych dzieł performerów, wyświetlanych na ekranie. - Jest artysta, który zabił się dla sztuki. Czy można zrobić więcej? - pyta.
Wróciła z dalekiej podróży "do granic sztuki i własnej osoby". Z Chicago do Katowic, "tego parszywego miasta, czarnego od węgla, bo tu jest jej najtrudniej żyć i tworzyć, a sztuka to pokonywanie problemów". Zostawiła za oceanem kilkanaście płócien, nigdy ich nie zobaczy. Chciała opowiedzieć o przywiązaniu do dzieł, o tym, jak trudno przykleić pod obrazem cenę. Przybytki kultury odmawiały jej, bo "na performance nikt nie przychodzi". Wreszcie Neinert powiedział "tak". - To był instynkt, czułem, że muszę się zgodzić, ona miała coś w oku - tłumaczy. Ewa: - Nic nie miałam. Byłam w depresji, w czarnej dziurze.
Nie planowała, że zatańczy. Ciemno, może nikt jej nie widzi? Krzyczy, kłania się, oddaje hołd Obrazowi. Podchodzi do niego, waha się. Ktoś szepcze z widowni: - Nie rób tego. Ewa zdejmuje Obraz z czułością. Stawia na podłodze, przewraca i ucieka ze sceny.
- Czułem, że ten obraz zacznie krzyczeć, jak Ewa go zniszczy - komentował potem Andrzej Celiński, reżyser.
Ewa: - Chciałam to zrobić jak cywilizowany człowiek, rozdać po kawałku, ale zapanował nade mną.
Neinert: - Można by go powiesić w teatrze i podpisać: "To jest obraz, który nie został zniszczony".
Ewa: - Chcesz go? To masz!
Neinert umieści Obraz nad drzwiami do biura. - On jest nadal Ewy, biorę go tylko w depozyt - zaznaczył. Ewa: - Więc mogę go jeszcze zniszczyć...
