Wielopole, Wielopole
Międzynarodowy Dzień Teatru tradycyjnie już obchodzony we wszystkich krajach Europy, jest podwójnym świętem - teatru i widza. Widza wiernego sztuce sceny mimo potęgi dzisiejszego kina i sukcesów telewizji. Dla tych właśnie miłośników i znawców magii sceny, żywego aktora, reżysera - dyrygenta bądź demiurga -teatr TV przygotował świąteczną niespodziankę. 27 marca na ekranach TV - słynny spektakl Teatru Cricot 2 "Wielopole, Wielopole", dzieło Tadeusza Kantora, zrealizowane we Florencji (premiera 23 czerwca 80 r.) prezentowane następnie, poza Polską, w Paryżu, Edynburgu, Londynie, Caracas i kilkunastu innych miastach świata.
Tajemnicę tego niezwykłego widowiska, prowadzonego przez samego Kantora w roli maga? mistrza ceremonii? reżysera?, stanowi ujęta w symbole sztuki realność przemijania mitów, religii, epok i zwykłych ludzi. Tytuł to po prostu dwukrotnie powtórzona nazwa rodzinnej miejscowości Kantora, gdzieś pod Tarnowem, a wizja przywołana na scenie to "pokój, który ciągle na nowo ustawiam - jak wyznał Kantor; "pokój dzieciństwa artysty" zaludniany postaciami ze strzępów pamięci, z rodzinnej legendy, ze starych fotografii. Postacie - cienie w rozedrganiu, w falowaniu, bądź zatrzymane w kadrze sceny, ze wszystkim co sobą znaczą, co symbolizują tworzą "mikrokosmos polski", z wirem życia - narodzin i śmierci, wielkiej tęsknoty i wiecznego absurdu. Seans teatralny Tadeusza Kantora trzeba zobaczyć i może przeżyć, żeby poznać, bo nie sposób go opowiedzieć. Samemu reżyserowi nie udało się dotąd dać definicji tego, czym jest jego sztuka - dziwna, na wskroś oryginalna, ostra i nostalgiczna zarazem. A przede wszystkim jakże głęboko ironiczna wobec najgroźniejszego z ludzkich szaleństw, które nazywa się: wojna.
