Artykuły

Melodramat z dydaktyczną pointą - rzecz w tv zawsze chętnie oglądana. Ona, On, kochanek i wszystkie możliwe powikłania takiej sytuacji. Cóż, tyle już powiedziano o naturze miłości, o tym, co duchowe a co fizyczne, co i kiedy ważniejsze, dlaczego... Czy można dodać coś nowego w tej sprawie? Rattigan dodał godność świadomości sytuacji własnej. Zwłaszcza u bohaterki romansu - kobiety górującej nad kochankiem intelektem i inteligencją, nad mężem - autentyczną wrażliwością, spontanicznością odczuć.

I to już wszystko. Czy pani Collyer zabije się, czy nie z rozpaczy po odejściu kochanka-chłopca, oraz wróci czy nie wróci do męża - nie warto się zastanawiać. Ważne, że wszystkie stany uczuciowe tej dramatycznej love story zademonstrowano nieschematycznie. Wiarogodnie. Aktorskie zadanie wypełniła z całą pewnością najlepiej Marta Lipińska - bohaterka główna. Była kobietą, która nigdy nie przestała być damą. Zachowanie tej godności w sytuacjach dramatu nie było przecież łatwe. Panowie wypadli poprawnie i tyle akurat jakby trzeba było, by ekranowa Hester mogła błysnąć pełnym blaskiem. By zaistniała jej inność, jej odwaga uczuciowa, jej rozpacz.

Angielski dramaturg nie odkrywa nowych światów, to prawda. Ale - i to podkreślić trzeba - jego sztuki mają role! Mają postaci żywe, skontrastowane, dające szansę aktorom. Postaci, które dadzą się lubić lub nie, podziwiać lub znienawidzieć. I jeszcze jedno: ów dom angielski, kamienica zamieszkała przez ludzi może i życzliwych sobie, ale przede wszystkim ciekawych swego życia nawzajem... Kapitalne obserwacje obyczajowe przemycane tu jako tło ramy intrygi głównej. Owo tło w spektaklu niedzielnym było interesujące tyleż samo co i reszta. Zasługa to aktorów z tła: Barbary Horawianki, Haliny Rowickiej, Damiana Damięckiego. Ponadto wystąpili: Krzysztof Kolberger, Jerzy Kamas i Tadeusz Janczar.